Met
de groeten van Hendrik Blomme uit Peru (deel 3)
De uniformen van de Nieuwpoortse fanfare
werden uitgedeeld aan de kinderen. De blije gezichten spreken
boekdelen.
Op wandel in de jungle.
Stilaan loopt de missie van Hendrik Blomme
op zijn einde. Het gezelschap heeft hard gewerkt en ook wel een
en ander meegemaakt. Wanneer u dit leest zou Hendrik weer veilig
thuis bij vrouw en kinderen in Nieuwpoort moeten zijn. We willen
u het slot van de Perureis niet onthouden.
Op dinsdag 24 november om 03:30 uur vertrekken
we met een Peruaanse begeleider Edgar richting Peruaanse jungle
met als vervoermiddel een 'camionetta', geladen met twintig personen.
Na het doorstaan van de zeer slechte wegen,
het doorkruisen van enkele stadjes zonder de gebruikelijke controle
op drugtrafiek, zijn we uiteindelijk in het snikhete Pichari aangekomen.
Een plaatselijke taxi brengt ons naar onze uitvalsbasis Villa
Real, een zeer klein jungledorpje met amper tien woningen. Bart
en ikzelf zullen er tot en met vrijdag verblijven bij Richman,
broer van Edgar (typisch Peruaanse namen!).
Woensdag 25 november staat een bezoek aan Louisiana
op het programma, gekoppeld aan een bezoek aan het vervallen hotel
waar jaren geleden Jean Jacques Cousteau nog verbleef. Het hotel
verkeert nu in een vervallen staat; enkel de ruwbouw is overgebleven.
De tuin ligt er echter nog steeds prachtig bij want de erfgenamen
van het hotel hebben gezorgd voor een 'guardian', een oppasser
zeg maar. Na een hartelijk weerzien met die guardian, wordt de
reünie, wordt de reünie bezegeld met de rum die er nog
steeds wordt gestookt. Ondertussen hebben we ons tegoed kunnen
doen aan de kokosnotenmelk.
De volgende dag bezoeken we Puerto Cocos, een
dorpje dat niets voorstelt, maar economisch zeer belangrijk is
omwille van de ligging aan de stroom Rio Apurimac. Het is er zeer
rustig, maar op zaterdagen, zondagen en maandagen kan men hier
over de koppen lopen, want het havendorpje is een uitwisselingsplaats
van de producten van de jungle en de sierra. De stad San Fransisco,
de poort van de jungle, is iets hoger gelegen op de rivier, maar
omdat de rivier tussen San Fransisco en Puerto Cocos te gevaarlijk
is (stromingen, woelige wateren) gebeurt alle vervoer via de weg
tot aan Puerto Cocos en vervolgens verder op de rivier tot aan
de grote stad Huancayo. We krijgen ter plaatse een rondleiding
van de 'economisch verantwoordelijke'. Houten boten tot 10 ton
vervoeren vervoeren op de rivier cement, olie, koelkasten,...
en alles wordt nog steeds met mankracht ingeladen! Met eigen ogen
kunnen we vaststellen dat de plaatselijke 'dokwerkers' tot 100
kg cement in één keer op de schouder torsen!
Geheime cocavelden
De laatste dagen sluiten we af met een kleine
wandeling door de jungle van onderveer vier uur. Het kappen van
bomen gaat hier onverminderd verder. Op de hellingen kweken de
plaatselijke campesionos tussen hoge bomen allerlei zaken, zoals
ananas, rijst, koffie, cacao, coca, juka,... maar vooral en spijtig
genoeg, ... coca. Het is nu eenmaal het produkt dat het meeste
geld opbrengt en voor de arme boeren zit er niets anders op, ondanks
de grote controle met helikopters die dagelijks verscheidene keren
overvliegen in de strijd tegen drugs is amenwerking met de Amerikanen.
Bij het lokaliseren van de cocavelden worden bommen gedropt die
de cocaplant moet vernietigen. Het ongewenste neveneffect is echter
ook dat andere gewassen uitdrogen door het gebruik van de vernietigende
chemicaliën die met explosieven worden gemengd.
Tijdens ons verblijf op Villa Real komen we
tussendoor een paar keer in contact met de nativo's die in Munkerinchi
wonen. De vroegere dorpschef is telkens afwezig. Zijn beloofde
das geven we dan maar aan zijn vrouw. Intussen kunnen de kinderen
van de inboorlingen nu ook naar school. De leraar vroeg ons in
België om hulp. Vooral het gemis van didactisch materiaal
voor de lagere graden van het lager onderwijs vormt hier een probleem.
De laatste avond trekken we in Pichari naar
restaurant 'Bambu'. De uitbaters kennen ons nog steeds van drie
jaar geleden. Deze persoon sluit ons verblijf af met een heel
eenvoudige menu, nl. een ananas.
De terugreis
Zaterdag 27 november staan we om 03:30 uur
op om vroeg vervoer te vinden richting Ayacucho. Om 16:00 uur
staat een doopplechtigheid op het programma.
Zondag 28 november worden een deel van de kostuums
van de Nieuwpoortse fanfare uitgedeeld aan de kinderen die verblijven
in 'El Refugio'. De blije gezichten spreken boekdelen en met veel
plezier trotseren ze de loodzware hitte voor een foto. Twee dozen
worden momenteel nog steeds vastgehouden bij 'La douana' in Lima,...
België staat bekend als een producent van xtc vandaar...
leggen de Peruanen ons uit!
Maandag 29 november vertrekken we met de laatste
bus richting Lima, waar we de Peruaanse missie en het avontuur
afsluiten met enkele inkopen voor de thuisblijvers. Althans zo
hopen we, want ze plannen hier een algemene staking met de bedoeling
het hele land lam te leggen. Het wordt een nachtrit... kwestie
van maximaal gebruik te kunnen maken van de ons resterende tijd.
Vermoeiend... maar we hopen te kunnen rekenen op een tijddodende
slaap op het vliegtuig richting Madrid.
Woensdag 01 december om 21:05 uur is het vertrek
met het vliegtuig richting Madrid gepland en donderdag 2 december
rond 18:35 uur komen we aan in Zaventem.
Hendrik Blomme.
