Señor
NOLBERTO, de verantwoordelijke voor het werk op het veld, bouwt
nu het nieuwe dispensarium, waarvan MEMISA de
kosten van het bouwen op zich heeft genomen. Ik kon het stilaan
uit de grond zien oprijzen. Zijn zoon NOLBERTITO was voor onze
kinderen een warme en attente hulp. Hij stak ook een handje toe
bij het werk van zijn vader. Vergeten we onze tractor, geschonken
door de stad Nieuwpoort, die ons zoveel diensten bewijst bij het
werk in de droge en met stenen bezaaide grond. Stenen van alle
maat en kleur. Daar de tractor veel dienst moet doen, moet hij
ook dikwijls naar het hersteloord! Bij al dit werk dat wij hebben
in Yanama mogen wij voor zes maand rekenen op DAVE, een
jonge Belg uit De Panne. Zijn aanwezigheid is zeer nuttig en daarnaast
is Dave werkelijk een uitstekende en zeer vindingrijke kok.
Dit jaar heeft Señora LOURDES, wier gezondheid gelukkig
beter is dank zij de zorgen in het Franse Hospitaal van Lima,
samen met vrijwilligsters van de Clubs de Madres op onze
akkers de tunas geoogst, waarmee Don Cesar wijn gemaakt
heeft. Wij hebben 300 liters om te verkopen. In de stad van Ayacucho
verzekert zij nog steeds de contacten met de armsten van de bevolking,
houdt zich bezig met de Clubs de Madres et de onze
grote mindervaliden: Romulo en Elisabeth en Marie Isabelle
die nog steeds in de schoot van hun familie verblijven, maar die
zorg nog hebben zowel op gebeid van gezondheid als van de sociale
situatie. De Clubs de Madres vergaderen nog steeds en regelmatig,
ze borduren en zijn gestart met breiwerk: handschoenen, chullo’s
en sjerpen… Hun grootste wens is het openen van een winkel. De
investering zou ongeveer minimum 2.000 USD bedragen. Hoe kunnen
we dat realiseren? De verzorging, gegeven aan de beide jonge meisjes,
«de kleine zusjes van Vader Thomas», operaties en chemotherapie,
schijnen positieve resultaten op te leveren. Wij danken de mensen
en de parochies die ons geholpen hebben. Nu moeten ze regelmatig
nog op controle naar Lima.
Tijdens mijn verblijf werd de dringende hulp
ingeroepen voor een familie, waarvan de moeder op sterven ligt.
De 
vader is reeds enige tijd geleden gestorven, en nu gaat de mama
ook heen en laat 6 kinderen achter. De oudste is 19 en de kleinste
6. Om het kort te zeggen: wij hebben minimum 50 USD per maand
nodig om tenminste deze kinderen te kunnen van voedsel voorzien.
De oudste, Jonas, werd als mecanicien en verdient 60 soles per
week. (100 dollars = 343 soles). Op dit moment worden ze opgevangen
door een tante, die echter eveneens 5 kinderen heeft en in de
toekomst niet kan instaan voor die andere kinderen. Wie wil
ons helpen om deze kleine, maar noodzakelijke hulp te verzekeren?
Maar moeilijker zijn, gezien ons gebrek aan middelen, de talrijke
vragen om medische of sociale hulp. En ik weet door eigen
ervaring dat het ons onmogelijk is deze hulp te weigeren. Dat
zou een vreselijke onrechtvaardigheid zijn. Tijdens mijn verblijf
heb ik met eigen ogen gezien hoe wij menigmaal een antwoord moeten
geven op sociale ellende! Er niet op ingaan zou een bewijs
zijn van onmenselijkheid. Onze apotheek en hulppost op Yanama
functioneert goed, ja zeer goed. Elke dag worden wij geconfronteerd
met een smeekbede om hulp, want de mensen kunnen niet naar het
ziekenhuis om financiële redenen. Wetend dat we bestaan, hebben
ze nu de gewoonte om eerst bij ons te komen. En ze komen uit de
verschillende dorpen, of uit de armenwijken van Ayacucho en zelfs
uit de stad Ayacucho zelf. Steeds meer komen de mensen om onze
hulp bedelen, want ze weten dat ze ontvangen zullen worden en
dat er naar hen geluisterd zal worden zonder dat iemand hen ook
maar veroordeelt. Zo we zien dat ze naar een arts moeten, betalen
wij de kosten van de consultatie en van de onderzoeken.
Nu wordt het dispensarium opengehouden door señora JUANA
die apotheker is en door señora LOURDES, die in de stad een kleine
noodapotheek heeft. Het dorp Casaorcco, dat ik meerdere keren
bezocht heb, blijft arm. De school van dit dorp, die bezocht wordt
door ongeveer 70 kinderen van elke leeftijd. Het onderwijs is
in handen van twee leraressen. Elke dag gaan zij te voet of met
autostop vanuit de stad 15 kilometer naar boven. Deze school is
zeer arm en behoeft enkele reparaties, zuiver water, en verf om
de muren op te frissen. Tevens zou de 
speelplaats
moeten aangepast worden. De leraressen vragen om onze hulp. Deze
kinderen zijn onze vrienden, want zij komen menigmaal bij ons
in Yanama. Ook hun ouders bezoeken onze graanmolen of komen naar
de apotheek om verzorgd te worden. Ziehier een overzicht van onze
activiteiten in PERU. Het werk bij de armsten is altijd een realiteit
waar men niet om heen kan. Wij waken erop aandacht te hebben voor
de reële noden: of het nu gaat over het organiseren van «vacaciones
utiles» (bijlessen tijdens het groot verlof) voor de kinderen
uit de armenwijken van Ayacucho, of over het beantwoorden van
de dringende hulproepen, die wij gedurende heel het jaar ontvangen.
De dagen rond Pasen luiden het nieuwe schooljaar in. Er bestaat
zogeheten schoolplicht, maar elke inschrijving in een school of
een college moet betaald worden. Daarnaast moeten de kinderen
het uniform van de school dragen en sportkledij voor de les gymnastiek.
Dat alles is zeer duur voor deze arme families! Per kind komt
dat neer op ongeveer 100 USD. Onze NGO helpt elk jaar vele kinderen
door hun het schoolgerief te geven. Maar soms moeten wij ook kroostrijke
en arme gezinnen bijstaan. Vandaar dat het niet moeilijk te begrijpen
is dat onze NGO, bij wie men zo dikwijls om hulp aanklopt, uw
constante steun nodig heeft.
Daarom wagen wij het wederom uw hulp in
te roepen, uw tegemoetkoming ten voordele van onze broers en zussen,
die in ellende verkeren. Het is goed en interessant om te
spreken over de mondialisering van de economie, maar weinigen
onder ons beseffen echt waar het om gaat. Zo onze socio-economische
wereld niet verandert, zal onze toekomst er erg duister uitzien.
Natuurlijk, armoede heeft altijd bestaan, maar nooit was de armoede
zo’n grote heerser. Wat moeten wij doen wanneer wij weten dat
de helft van de wereldbevolking buiten het circuit van de rijkdom
gestoten is, 2,8 miljard mensen die niet boven de drempel van
twee dollars per dag uitkomen, terwijl 1,2 miljard moeten
leven met zelfs nog minder dan 1 dollar per dag. En daar is
sedert jaren geen verandering in te bespeuren! Integendeel het
schijnt in bepaalde gebieden steeds te verergeren. En nochtans,
volgens de specialisten, beschikt de hedendaagse wereld over alle
middelen om deze problemen op te lossen. Hoe kunne wij 
aanvaarden
dat 20% rijke mensen 82,7% van het wereldinkomen onder elkaar
verdelen, en dat 20% van de armen slechts kunnen delen van 1,4%
van het wereldinkomen. In PERU en in het bijzonder in de streek
van Ayacucho, leeft meer dan de helft van de bevolking onder de
grens van de armoede. En dat is algemeen geweten! Wat de vrouwen
en de moeder betreft, 44% van de Peruaanse vrouwen worden door
de armoede getroffen, waarvan 18% zelfs de diepste grens van de
uiterste armoede niet eens bereiken. - 13 tot 15% van de vrouwen
van 15 tot 19 jaar, hebben tenminste één kind – de kinderen lijden
onder het geweld en onder de lidtekens van 20 jaar geweld (1980…)
en het geweld is zeker nog niet verdwenen. Hoeveel kinderen, jongens
en meisjes, zijn niet gekwetst, zowel fysisch als psychisch, door
het socio-politieke geweld van de vervlogen jaren? ! De balans
van Ayacucho: meer dan 10.000 mensen vermoord, 3000 verdwenen
en 170.000 vluchtelingen en dat getal vertegenwoordigt 35% van
de stad. Een familie die geen dode heeft te bewenen is een zeldzame
uitzondering in Ayacucho. En de Quechua-sprekende bevolking werd
het ergst getroffen. Ook nog vandaag lijden de armen in hun ziel
en hun lichaam onder de gevolgen van dit geweld. De socio-politieke
situatie blijft desastreus, en de economische vooruitgang is meer
dan negatief.
En waar ligt onze verantwoordelijkheid?
In de bereidheid om onze ogen te richten op
het lijden van onze broeders en in de manier waarop wij antwoorden
op hun hoop, terwijl wij hun waardigheid als menselijke persoon
eerbiedigen. Ja, elke keer dat wij hulp hebben geboden aan
één van de kleinsten van hen die onze broeders zijn, hebben wij
het aan Christus, en aan niemand minder, gedaan!
Daarom waag ik het u te zeggen:
Help ons een antwoord te geven op
de medische en sociale urgentiegevallen.
Help ons de bouw en de inrichting
van het dispensarium te voltooien.
Help ons de opvoeding en het familiale
leven van onze kinderen in «El Refugio» te verzekeren.
Help ons om families zonder inkomsten
bij te staan.
Help ons medicatie te kopen.
Help ons een jeep kopen van goede
kwaliteit, zodat wij niet langer die eindeloze onkosten hebben.
Help ons de inrichting van de school
verbeteren voor de kinderen van Casaorcco, het dorp dat vlakbij
ons ligt.
Ja, vergeten wij niet en denken wij aan de dagelijkse strijd die
de armsten moeten leveren en het lijden dat de armsten moeten
ondergaan om alleen maar te kunnen overleven.
Ik dank u welgemeend voor de aandacht welke gij zult schenken
aan onze vele smeekbeden.
Marie-Louise Wiewouters,
Pascha 2004.
Archimandriet
Thomas,
Rousdammestraat 1,
B 8600 Pervijze
Telefax: 00 32 51 55 54 95
E-mail: vader.thomas@orthodox.be |
