Michel
heeft nu zijn eigen atelier, waar hij de piedra de Huamanga kan
beeldhouwen. Het ging niet zo goed met de ‘professor’, die profiteerde
van de gevoelens van trouw van zijn jonge leerling en hem dus
stilaan begon uit te buiten, hem het zware werk liet doen en dan
zelf met de winst ging wandelen. Het heeft een tijd geduurd vooraleer
Michel het echt doorhad, tot hij zelf merkte dat de prof alleen
voor zichzelf werkte en hem eigenlijk geen deelgenoot maakte
van de echte knepen van het vak. Daarenboven constateerde hij
dat sommige werken, waar hij maanden aan gezwoegd had, plotseling
verdwenen waren, zonder verdere uitleg.
Eens temeer een bittere ervaring voor de jongen,
die al zoveel bittere ervaringen had geproefd. Nu werkt hij boven
en af en toe komt een echte kunstenaar naar boven en toont hem
hoe hij de fijne afwerking moet doen. Tijdens de weekends en de
vakantieperiodes leert hij enkele jongeren het schone witte albast
bewerken.
Ook
Señora Lourdes heeft de voorbije maand een zware beproeving
doorstaan, tot groot verdriet zowel van haarzelf als van
haar gezin. Ze was in de derde maand van haar zwangerschap, toen
ze plots hevige krampen kreeg, een zware bloeding, en het ongeboren
kindje stierf in haar schoot. De dokter in Ayacucho zei haar dat
ze zich verder geen zorgen moest maken en stuurde haar met een
pijnstiller naar huis. Nog geen week later werden de pijnen zo
heftig en de bloedingen kwamen steeds veelvuldiger voor, dat ik
haar verplicht heb om naar Lima te reizen en daar een specialist
te raadplegen. Deze beval na onderzoek een onmiddellijke opname.
Daar werd de uterus gereinigd, waar de resten van de moederkoek
aan het ontbinden waren. Dezelfde dag werd ze naar het hotel teruggestuurd
(zo gaat dat in Peru) met de mededeling: scheelt er iets, dan
bel je maar. Twee dagen later werd haar een voorschrift voor antibiotica
overhandigd en werd haar gezegd dat ze naar huis mocht vertrekken.
Toch maak ik me zorgen, want de pijnen in de buik blijven!
De ‘Clubes de Madres’ hebben een voorstel
geformuleerd. Ze zouden graag een atelier oprichten waar eenvoudige
kledij vervaardigd wordt, gezien de borduurwerken zo moeilijk
te verkopen zijn. Eén van de dochters heeft in Lima gewerkt in
een klein confectiebedrijf en stelt zich beschikbaar om
de ‘madres’ les te geven en de patronen te tekenen. Daarvoor
zouden enkele naaimachines moeten aangekocht worden en de
stoffen, zodat ze kunnen van start gaan. De prijzen werden mij
opgestuurd voor semi-professionele machines, en om het atelier
op te starten is ongeveer een 3000 USD van node. De eindproducten
kunnen onmiddellijk verkocht worden in Ayacucho zelf, wat met
de borduursels niet het geval is. Om uit de kosten te komen, zie
ik me genoodzaakt ze naar België mee te brengen, waar ze dan
in het klooster verkocht worden. (En dat gaat niet vlug!)
Er werd enkele pogingen gewaagd dit geduldwerk in Lima te verkopen,
maar daar geven ze niet eens de prijs van het materiaal, laat
staan van het werk. (Monopolisering is een zeer veel voorkomende
plaag in Peru en eerlijke betaling voor het werk is ver te zoeken,
en dus: meebrengen in de reiskoffer is de boodschap.) Gelukkig
vinden de tapijten hier een ietwat betere afzetmarkt, en worden
veel bezoekers van de kerk getroffen door de kleurenrijkdom en
de kunstvaardigheid van onze jonge wevers. Wie een origineel
en goedkoop geschenk zoekt voor Kerstmis of het Nieuwe Jaar kan
altijd in het klooster terecht, of per telefoon, fax of e-mail
zo’n mooi geschenk bestellen. Straks kom ik immers terug met
een nieuwe lading.
Gedurende het verblijf van Marie-Louise was een Oostenrijkse jongeman
werkzaam bij ons in Yanama. Hij had zijn studie van sociaal
assistent beëindigd en wou ervaring opdoen in Peru en in het bijzonder
was hij getroffen door onze projecten. Hij is, na drie maanden
vol enthousiasme naar zijn homeland teruggekeerd. Hij bewonderde
zeer onze manier van werken met de kinderen, want in Lima had
hij andere ervaringen opgedaan. Gezien hij ter plaatse was gedurende
het verlof, had hij zeer veel contact met de kinderen, en hij
prees in zijn brieven de onverdroten ijver van Justo. Ook hoe
wij omgaan met de armsten oogstte zijn bewondering, zonder hen
te vernederen of te kleineren, maar hen bescheiden de helpende
hand toe te reiken, zonder hen tot iets te verplichten of van
hun zwakke positie gebruik te maken. Robert heeft dus een paar
pluimen op onze hoed gestoken, waar wij toch wel trots op zijn.
Lombardsijde liep voor Ayacucho! Hoewel het
weer guur was en de wind koud, liepen de kinderen van de Gemeenteschool
zich met veel vuur warm en in het zweet om hun makkertjes uit
het verre land, aan de overkant van de grote plas, een vriendenhandje
toe te steken.
Een grote PROFICIAT aan de Lombardsijdse rakkers.
De tractor mag zich verheugen in nieuwe banden. De oude rubbers,
waarop hij liep, waren zo versleten dat elke keer de machine gebruikt
werd, één van de banden heel rustig zijn lucht liet lopen en verdere
dienst weigerde. De banden zagen er op de duur zo melaats uit
dat bij het herstellen men niet meer wist waar de volgende klever
kon bevestigd worden. Dankzij de broederschap van Aartsbisschop
Joan loopt hij nu weer lekker en kan er rustig mee gewerkt worden
zonder voortdurend de banden in het oog te moeten houden.
Dit jaar werd de tuna 
geoogst van de enkele hectaren die werden aangeplant, één
hectare werd ons geschonken door DMOS en één hectare door de vereniging
‘FEMMES d’EUROPE’. Natuurlijk zijn de planten nog niet volgroeid,
maar toch gaven ze al vruchten dit jaar. De schoonste en meest
gave vruchten werden verkocht, de kinderen van ‘El Refugio’ aten
naar hartelust of dronken er zelfgemaakte limonade van, en de
rest werd verwerkt tot een soort zoete wijn, die met Pasen werd
geschonken aan allen die kwamen vieren en hun schoolgerief kwamen
ophalen. Naast de kinderen uit de wijken ‘Las Nazarenas, Alto
Peru en San Cristobal, waren ook die van Casaorcco van de partij.
En toegerust met het nodige schoolgerief konden ze het nieuwe
schooljaar aanvatten. Vele inschrijvingen werden bekostigd
en ook van drie jongeren werd het inschrijvingsgeld voor de universiteit
betaald.
De apotheek is praktisch uitgeput. De zo talrijke
‘bezoekers’, die kwamen aankloppen om hulp, stelden een reëel
probleem voor het tehuis. Het toch al zo dicht bevolkte huis werd
letterlijk op sommige dagen overspoeld, zodat de kinderen zich
in hun kamers moesten terugtrekken gedurende lange tijd, wat nogal
veel van hun zenuwen heeft gevergd.
Ook de apotheek zelf was te klein geworden, maar we zagen
geen mogelijkheid tot bijbouwen, gezien de krappe financies. Marie-Louise
heeft toen haar stoute schoenen aangetrokken en is gaan aankloppen
bij NGO’s in België om hulp. MEMISA heeft positief geantwoord
en financiert een gedeelte van de bouw van een apotheek, een spreekplaats
en de nodige wachtkamers, zodat het tehuis wat meer ademruimte
heeft, en de mensen ook tijdens de regenperiode binnen kunnen
wachten, in plaats van ‘opgeblikt’ in de veranda.
Rest mij nog allen te danken, die bij gelegenheid
van mijn jubileum aan de kinderen en de armen van Ayacucho gedacht
hebben en door hun mildheid mijn vreugde vergroot hebben. Die
mensen daar zijn mij kostbaarder dan mijn eigen leven en zijn
mijn voortdurende zorg. En dank zij uw mildheid konden heel wat
kinderen geholpen worden en kon het begonnen werk in sereniteit
verder gezet worden.
Zowel de kinderen, als de arme bewoners van
Ayacucho en de omliggende dorpen, als ikzelf, hopen te mogen rekenen
op uw verdere steun en medewerking. Want zonder uw bereidwillige
hulp kan het aangevatte werk niet verder gezet worden. Zonder
uw goedhartigheid zouden zovele kinderen niet eens school kunnen
lopen. Zonder uw vriendelijkheid zouden zovele zieken gedoemd
zijn hun leven lang ongelukkig te zijn, of zelfs veroordeeld zijn
te sterven. Zonder uw medeleven zouden onze kereltjes weer op
straat belanden, waar zij worden opgewacht door misdaad, drugs
en prostitutie. Ook voor hen allen wordt het straks Kerstmis.
Ook voor hen breekt straks een nieuw jaar aan, een jaar van hoop,
dank zij uw mildheid; of een jaar van wanhoop, indien wij hen
in de steek zouden laten.
Zoals
de andere jaren hopen wij de vele kinderharten blij te maken met
een klein geschenk: een eenvoudig speeltuig, een pop, een auto,
een treintje, een voetbal. Maar gezien er zoveel kinderen zijn,
kost ook dat een pakje geld. Zelfs al houden we het zeer eenvoudig,
toch is voor meer dan 1000 kinderen speelgoed kopen een tamelijk
grote uitgave. En zelfs al stellen we beperkingen en krijgen de
jongeren boven de 16 niets, dan toch zijn er meer dan 1000 die
in hun hart verlangen naar die dag: kerstmis. De dag waarvan ze
dromen.
Vader
Thomas,
31 oktober 2003 |
Vanwege Justo, Lourdes, Cesar, Nolberto, Felix
en al de andere medewerkers,
Vanwege onze knapen uit ‘El Refugio’,
Vanwege alle kinderen uit de omliggende dorpen en uit de armenwijken
van Ayacucho,
Vanwege al onze medewerkers hier in België
Bieden wij U onze beste wensen aan voor
Een Gezegend Kerstfeest
En een voorspoedig Jaar 2004
Voor meer info kan u zich steeds wenden tot:
Archimandriet Thomas
Rousdammestraat 1
B 8600 Pervijze
Telefax: 00 32 51 55 54 95
Email: monastery@orthodox.be
