Onze kinderen in El Refugio : Ruben (12) begint het 5^de en Nelson (9) en 1^ste, beiden zijn doofstom en zij lopen school in het bijzonder onderwijs en zij evolueren zeer positief. Ruben drukt zich steeds beter uit en Nelson begint steeds meer een sociaal gedrag aan te leren. Hij is vrolijk en vindingrijk, maar af en toe heeft hij een kleine aanval van agressie en geweld en weigert hij in harmonie met de anderen te leven. Camilo (10) begint het 3^de leerjaar. Hij is nog niet zo lang bij ons, en hij sprak enkel quechua. Nu reeds behelpt hij zich goed in het spaans en geniet hij van het leven in «El Refugio». Het is een zeer zachte jongen, die goed weet te luisteren, maar af en toe zeer koopig kan zijn. Zachtheid en geduld doen bij hem wonderen en onmiddellijk staat de glimlach weer op zijn gelaat. Hij heeft een uitnemende deugd, en ik hoop dat het zo zal blijven: hij liegt niet en is zeer gevoelig. Maar, wees gerust, hij weet zich te verdedigen en is niet bang de anderen een poets te bakken. Jonathan (13), een zeer sensibele jongen, met grote leermoeilijkheden. Daarom moet hij naar een andere school worden overgeplaatst. William (12) beëindigt zijn eerste cyclus en begint aan zijn 7^de jaar. Als hij wil, is hij een goede hulp, maar… Julio (9) dubbelt zijn 4^de. Is een zeer zorgzame jongen, maar blijft een eenzaat en is zeer individualistisch. De beide jongeren: Kenny en Michel zijn in de tijd van hun vorming: Kenny moet nog twee jaar studeren om zijn secundaire studies te beëindigen, maar hij draagt reeds enkele verantwoordelijkheden op het niveau van de verzorging van de dieren en de orde in de kamers. Michel die zich toelegt op het beeldhouwwerk in piedra de Huamanga heeft zijn atelier geïnstalleerd in Yanama. Voor Michel is het zeer moeilijk een zekere stabiliteit te vinden, zowel op gebied van zijn beroep als van een handje toe te steken in het huis.Ook enkele volwassenen werken bij ons: de señores Nolberto en Felix die verantwoordelijk zijn voor het werk op het veld, de verzorging van de dieren en het bouwen en verbouwen. De zoon van Señor Nolberto, Nolberto junior, komt regelmatig tijdens de vakantie om ons te helpen. Justo, de belangrijkste verantwoordelijke van de NGO «CONAF», draagt met veel moed en heel dapper de zware taak op zich en wakt dag na dag over de ontwikkeling, over de communicatie met ons in Europa en over het dagelijks leven in «El Refugio». Een grote verantwoordelijkheid, die hij gewetensvol volbrengt.De gehandicapte kinderen: Elisabeth, Marie Isabelle en Romulo stellen het goed. Elisabeth stapt, maar zij blijft het moeilijk hebben met haar evenwicht. Er is nog veel geduld nodig om tot een goed resultaat te komen, zoals eveneens het geval is voor Marie Isabelle. Romulo is een grote zorg voor ons allen, zoals ik reeds eerder vertelde.

 

De toekomst:

Al deze nieuwtjes over Yanama en over de kinderen verblijden ons, maar de komende maanden worden reeds nieuwe inspanningen van ons gevraagd:

• «El Refugio» moet vergroot worden, zodat voldoende ruimte overblijft voor een harmonieus en rustig leven voor onze kinderen. Voor het ogenblik zijn we bezig met de kamers en leefruimten te schilderen. Daarna moet de ingang vergroot worden, zodat we beschermd zijn tegen de inwaaiende regen en hagel.

• Over de bijgebouwen: de ateliers, de oven en de bakkerij, de stallingen voor de dieren– de visvijvers, al deze constructies moeten of verbeterd of afgewerkt worden.

• Er zou meer tuna moeten aangeplant worden om te kunnen voorzien in verkoop van de vrucht of het maken van wijn voor de verkoop.

• Daar wij besloten hebben alles in Yanama te centraliseren en er steeds meer mensen onze hulp inroepen voor eerstehulp zien wij ons genoodzaakt een klein dispensarium te bouwen. De constructie in Adobe zou 5.000 USD kosten en zo we de mogelijkheid hebben in baksteen te bouwen zou de prijs oplopen tot 12.000 USD. Het gebouw is baksteen is natuurlijk beter, steviger en gezonder.

• Om de nodige sociale bijstand te kunnen bieden zou het wenselijk zijn de hulp te kunnen inroepen van een sociaal assistent en van een arts. En binnen dit kader beseffen wij maar al te goed dat het zou nuttig zijn een sociaal fonds op te richten voor medische hulp, voor chirurgische ingrepen en voor niet te voorziene hulp.

• Voeg bij al deze noodwendigheden nog de dagelijkse vereisten, het voorzien van de volledige infrastructuur voor de dieren, de koeienstal en een melkkamer, de culturen op het veld en de algemene hulp gegeven aan kinderen en de families elk jaar. Wij mogen hen niet vergeten!!!

Ik ben ervan overtuigd dat U ons zult helpen bij dit werk, dat zo noodzakelijk is voor deze mensen die vergeten worden in ons wereldje van overvloed, een wereldje dat zo vaak duisternis in zijn binnenste draagt.

Bij het beëindigen van deze brief heb ik het gevoeld dat ik niet voldoende gezegd heb over de beleving van onze broers en zussen in Peru! Neem gerust contact op met ons, wij zullen blij zijn te mogen antwoorden op al uw vragen.

In naam van al die mensen uit Peru, en in naam van ons hier in België, zeg ik nogmaals: «Dank U wel».

M.L.Wiewauters. maandag 23 juni 2003

 

Zo ons leven «niet vergezeld is door daden, dan is ons geloof helemaal dood». Laat ons dus niet alleen maar de verwezenlijkingen zien, maar leren wij te luisteren naar de roepstem van onze broeders en zusters, die in nood zijn. Laten wij niet zijn als de mensen waarover de apostel Jacobos spreekt: «Indien één van de broeders of zusters kleren nodig heeft, of zo hij niets heeft om zich mee te voeden, laat dan niet iemand onder u zeggen: “Het beste! Verwarm u en eet maar genoeg”, zonder hem of haar te geven wat nodig is om te leven, wat zijn dat voor schandalige woorden.