Beste Vrienden,
Sedert
enkele weken ben ik terug uit het verre land van Peru, na een
verblijf van drie maanden. Voor alles wil ik de mensen danken
die ons hun steun verlenen. De «Gemeenschap van Ayacucho
en Yanama », de plaats waar
«El Refugio» zich
bevindt, de NGO CONAF,
de dorpen Carmen Alto, Quishuar, Tambopuquio, Chupas, Casaorcco,
Chiara, alle families en alle kinderen zeggen U vanuit het
diepst van hun hart «DANK U». Uw steun, die niet alleen onontbeerlijk is voor hen, is
boven alles een bewijs dat U in hun mogelijkheden en capaciteiten
gelooft.
Ik kan persoonlijk dus getuigen dat steeds meer de families van
de Campesinos onze bijstand inroepen om hun familiaal en sociaal
leven te verbeteren. Wij hebben elke dag in Yanama
de blijdschap bezoekers te ontvangen, vooral moeders en grootmoeders,
met hun kinderen en kleinkinderen, en zij verzoeken ons om medische
bijstand en eerstehulp, want zelf zijn zij in de onmogelijkheid,
door gebrek aan economische middelen, om de nodige stappen te
zetten en een consult in het ziekenhuis te betalen. Er wordt wel
eens gezegd dat elke Peruaanse burger toegang heeft tot de primaire
zorgverlening, maar de werkelijkheid ziet er gans anders uit.
Het niveau van bepaalde bevolkingsgroepen – en juist onder hen
leven wij – is zo laag dat deze eerste stappen om hulp zelfs onmogelijk
zijn. Zo wij hun vraag om hulp niet zouden beantwoorden, wordt
ons geweten geweld aangedaan en gekweld, maar HOE we het menigmaal
moeten doen in deze situatie van ellende en armoede, is een prangende
vraag.
Na
veel en aandachtig geluisterd te hebben in ons kleine zaaltje
naar zowel volwassenen als kinderen, realiseer ik mij dat het
absoluut noodzakelijk is een project van preventie en opvoeding
in de meest elementaire regels van de hygiëne op touw te zetten.
Zoveel mensen lijden door een gebrek aan vitamines, door infecties
in de darmen veroorzaakt door parasieten, nierproblemen, bronchitis,
mycoses. En dan preek ik nog niet over de toestand van hun tanden!!!
Door gesprekken met hen te voeren en hen bescheiden enkele vragen
te stallen, wat niet altijd makkelijk is, want ze zijn zeer schuchter,
constateren wij hoezeer het water een probleem is, een immens
probleem voor de kinderen en de huisgezinnen. En hoe kan men hun
de hygiëne aanleren als er alleen maar een plas ongezond en vuil
water te vinden is? Het aankopen van melk en kaas, en het toevoegen
van verse groente in de voeding blijft moeilijk, want talloos
zijn de problemen, niet alleen veroorzaakt door hun levensgewoonten,
maar door een gebrek aan moestuinen en door de onmogelijkheid
verse groenten aan te schaffen. En velen in de sierra kennen zelfs
de smaak niet van vers fruit. Wanneer een boertje u vertelt dat
hij slechts één glas water drinkt gedurende de dag, lijkt ons
dit onmogelijk, maar wij kunnen wel begrijpen dat daardoor de
mensen lijden aan dehydratatie, verschillende pijnen. Ze zijn
minder geconcentreerd en uitnemende kandidaten voor nierproblemen.
Ik ben er getuige van dat er een reëel probleem van chronisch
hongerlijden bestaat en dat deze bevolkingsgroepen bijgevolg lijden
aan chronische hypovitaminoses, verstoringen van de bloeddruk,
en bijgevolg onderworpen zijn aan vele chronische en acute ziekten.
Er is dus heel wat werk aan de winkel en een basisopvoeding moet
voorzien worden. Een praktische en eenvoudige opvoeding, geënt
op het dagelijkese leven, een opvoeding die rekening houdt met
de mogelijkheden van de streek. Jammerlijk genoeg zijn veel voorouderlijke
gebruiken vergeten, en onder invloed van het Westen wordt een
soort mix van allerhande gemaakt, zowel met kruiden als met andere
geneesmiddelen, en gaan ze te rade bij “wonderdokters”, die tevreden
zijn met een betaling in natura. Het zou dus zeker wenselijk zijn
een natuurlijke geneeskunst te ontwikkelen, die vooral preventief
zou moeten ingrijpen en dat op basis van de producten die de natuur
hun biedt. Er zijn immers geneeskrachtige planten in het wild
te vinden (munia, eucalyptus, kamille, aloë, en nog vele andere
waarvan ik de naam niet onthouden heb) en andere bronnen zoals
quinua, een belangrijke bron van proteďnes, soja en de talloze
bonen en maďssoorten. Om het probleem van de verse groenten in
de goede richting te stuwen heeft onze NGO «CONAF»,
in samenwerking met de gemeenteraad van Las Nazarenas, een zeer
povere buurt, groentezaden ter beschikking gesteld en gezaaid
met de bedoeling groenten te oogsten en de bevolking te leren
hoe ze te gebruiken.
In
de stad ontmoet Seńora
Lourdes, die instaat voor het medische, sociale en opvoedkundige
aspect van onze projecten, 
dezelfde vragen en wij worden geconfronteerd, zoals U zich wel
kunt inbeelden, met grote moeilijkheden, vooral als het gaat over
onderzoeken en operaties, die moeten gebeuren in het ziekenhuis
van Ayacucho, of voor belangrijke ingrepen in Lima. U kunt zich
zelf wel voorstellen hoe pijnlijk het voor ons is mensen te moeten
laten wachten door gebrek aan geldelijke middelen. De sociale
dienst van het ziekenhuis is immers niet in staat te beantwoorden
aan de sociale moeilijkheden van de arme bevolking. Zelfs de infrastructuur
van het ziekenhuis in Ayacucho is ontoereikend en instellingen
voor bv. Gehandicapte kinderen bestaan gewoonweg niet. Ik
zal u het verhaal van de jongen «Romulo» vertellen, een zwaar
psychomotorisch gehandicapt
kind, dat leeft in een zeer arme familie. We zouden hem naar Lima
moeten brengen om een medische evaluatie van zijn handicap te
laten gebeuren, waardoor we tevens van zijn mogelijkheden en onmogelijkheden
op de hoogte zouden zijn. Dit onderzoek kan alleen extern gebeuren,
hij kand dus niet opgenomen worden. Het verblijf zou zo’n 4 tot
6 weken duren. Beeldt u nu een sin welke moeilijkheden deze familie
moet overwinnen om hem te begeleiden, voor zijn voeding te zorgen,
de reis naar Lima met de bus (8-12u reizen), het dagelijks vervoer
van de jongen naar het ziekenhuis met een taxi, enz… en onze NGO
zal zich moeten belasten met het vervoer, de begeleiding en de
kosten… En toch is het voor Romulo van vitaal belang! Dat
is de werkelijkheid, de rauwe werkelijkheid in Peru voor vele
kinderen van de bevolking van de Andes.
Over Peru in het algemeen:
De
economische, sociale en politieke toestand van het land is bedenkelijk.
De kloof tussen de toegang tot de consumptiegoederen en de armste
bevolkingsgroepen wordt steeds dieper. De bevolking van de Sierra
is een bevolking die economische zeer achter is gesteld et zorgen
voor het eenvoudigweg overleven overheersen het dagelijkse leven
van de families. De communicatiemiddelen in het hinterland zijn
zeer moeilijk en blijven een hindernis voor de ontwikkeling. Het
land lijkt rustig, maar het schijnt een vulkaan te zijn, een rustende
vuurspuwende berg, die slechts wacht om te ontwaken.
Een
overzicht van onze verwezenlijkingen:
Naast
al deze moeilijkheden, is er echter ook de grote vreugde wanneer
wij het geluk van onze kinderen zien in «El
Refugio» en van hen die op zon- en feestdagen naar Yanama
komen. Kerstmis was een groot feest. Wij waren zeer talrijk en
wij mochten, dank zij uw hulp, een degelijk maal aanbieden aan
elke aanwezige en speelgoed aan meer dan 800 kinderen, afkomstig
van Ayacucho, Casaorcco, en omstreken. Met Pasen waren er meer
dan 1500 mensen op Yanama,
waarbij de kinderen hun schoolgerief werd uitgedeeld.
Niettegenstaande «de chaotische toestand van het land», zijn
er toch mensen te vinden, die, dag na dag, zoeken om een toekomst
te bouwen en die kracht en hoop weten te geven aan de jongeren.
Bijvoorbeeld voor de buurt «Las Nazarenas» in Ayacucho waar de kinderen gewoonlijk hun vakantie
van drie maanden op straat doorbrengen, werden er gedurende
twee maanden «nuttige vakantie»
georganiseerd: Lessen voor een gemiddelde van 520 kinderen
werden ingericht. Dit initiatief werd genomen door onze NGO
in samenwerking met 23 leraars en leraressen, allen vrijwilligers
(en dat is zeer ongebruikelijk in Peru), met de gemeenteraad en
het college Santa Milagro.
Het was een ongehoord succes en de kinderen konden deelnemen aan
lessen van wiskunde, moderne communicatie, sociale opvoeding,
sport, informatica. Daarnaast waren er twee dagen, waarbij
opvoeding en ontspanning hand in hand gingen. Aan het einde van
deze weken werd de leraars een maaltijd aangeboden, een certificaat
van deelname en een klein geschenkje: 50 Soles (1dollar = 3.50
soles+/), wat een schijntje is. De kosten van de lessen en van
de ontspanningsdagen, wat wij een schoolreisje zouden noemen,
waren ten laste van onze NGO, daarnaast werd hulp geboden voor
in infrastructuur, het schoonmaken van de lokalen en het huren
van de autobussen door de gemeente. Deze «nuttige
vakantie» was een ware topper voor allen, zowel voor de organisatoren
als voor de kinderen. Al
met al droeg deze activiteit een zware kost: meer dan 1.000 USD
en heeft heel wat energie gekost. Maar welk een vreugde
bij de kinderen, de jongvolwassenen en de ouders! Deze positieve
ervaring voor de kinderen van «Las
Nazarenas» zou zeker moeten worden verder gezet en zich zelfs
moeten uitbreiden tot andere buurten van de stad.
Een
andere reden om zich te verheugen is de continuďteit van de «Clubes
de Madres», die regelmatig bijeenkomen en hun borduurwerk
verderzetten. Daarnaast zijn zij begonnen met het kweken van kippen
voor hun families en zij hopen daaruit enige inkomsten te halen.
Ook de jongeren weven verder tapijten en de kwaliteit verhoogt
steeds en enkelen hebben bijna een echt beroepsniveau bereikt.
Deze borduurwerken en tapijten zijn te koop in het klooster
'Moeder Gods, Troosteres der Bedroefden' in België-Pervijze.
In Yanama zien
we een vooruitgang in de agrarische ontwikkeling en in de toestand
van de dieren. De dieren (geiten, konijnen, cavia’s kalkoenen
en vissen) en de planten ontwikkelen, maar in Peru op de hoogvlakte
zijn we nooit beveiligd tegen de krachten van de natuur: stortregens,
stormen, hagelbuien… en ongevallen. Zo werden we dit jaar geconfronteerd
met een ramp in de viscultuur, waardoor wij verplicht zullen zijn
de kwaliteit van het water voortdurend te controleren. (Een investering
van 5.000 USD, en dat is geen lachertje). Voor het werk op de
velden kregen we door bemiddeling van Hendrik Blomme van de stad
Nieuwpoort een tweedehands-tractor, een doeltreffende hulp. Maar
gezien de machine niet nieuw is, hebben de kosten voor herstel
een gat in het budget geslagen.
Er
werd nog een hectare tunas aangeplant, een gift van de “Association
des Femmes D’Europe”, en de groei is opmerkelijk. Reeds volgend
jaar zullen we de cactusvijgen kunnen beginnen oogsten. Het zou
echter wenselijk zijn nog een 7 hectaren aan te leggen. We hebben
ook olijfbomen geplant en enkele vruchtbomen. Van wat op de gronden
groeit kunnen we in «El Refugio» reeds tamelijk veel nuttigen, maar om te verkopen is
de opbrengst nog veel te klein. Wat de oven betreft: tweemaal
per week wordt er brood gebakken in Yanama,
dat is ongeveer 25 kg/week bloem.
«El Refugio», het huis waar
onze kinderen, jongeren en volwassenen leven is werkelijk een
kleine gemeenschap waar elk zijn eigen plaats heeft. Ik heb bevonden,
toen ik aankwam, dat de kinderen in goede gezondheid verkeerden,
zeer dynamisch waren en actief deelnamen aan de activiteiten van
het huis. Dit jaar kwam een jongeman uit Oostenrijk, Robert, en
hij heeft de vakantietijd geanimeerd voor zowel de kinderen van
«El Refugio» als voor
de jongeren die op zondag komen. Dit jaar waren er gedurende heel
de periode van de schoolvakantie veel activiteiten, zowel sportieve
als opvoedkundige, tot grote vreugde van allen. Regelmatig zitten
we met z’n vijftienen aan tafel. En dat is voor de jonge Victor
(20 jaar) een dagelijks hoofdbreken. Regelmatig moet hij bewijzen
hoe inventief hij is, want het aanvoeren van de goederen is niet
altijd vanzelfsprekend.
