Eligius van Noyon

Eligius werd geboren in Chaptelat, een dorp nabij Limoges. Zijn vader was pottenbakker, hijzelf wilde smid worden, maar werd al snel opgeleid tot goudsmid door Abbo, muntmeester van Limoges. Vervolgens zette hij zijn opleiding voort bij Babo, koninklijk schatkistbewaarder in Neustria. Op aanbeveling van deze Babo vroeg Koning Clotarius II aan Eligius om voor hem een troon te maken van goud, versierd met edelstenen. Nadat het werk klaar was gaf Eligius het resterende goud terug aan de opdrachtgever. Deze eerlijkheid bezorgde hem de titel van muntmeester van Marseille en een plaats in de hofhouding.
Na de dood van Clotarius II benoemde zijn zoon, Koning Dagobert I, hem tot belangrijkste adviseur. De faam van Eligius verspreidde zich snel en ambassadeurs betoonden hem eer alvorens de koning met een bezoek te vereren. Toen Eligius kans zag om de Bretoense koning Judicail over te halen zich te onderwerpen aan het Frankische gezag, steeg zijn invloed verder. Eligius gebruikte zijn bekendheid door geld in te zamelen voor de armen en Romeinse, Gallische, Bretonse, Saksische en Moorse slaven vrij te kopen die dagelijks in Marseille werden aangevoerd. Ook stuurde hij dienaren uit om de lichamen van de terechtgestelde misdadigers een fatsoenlijke begrafenis te bezorgen. Ook werd hij, samen met zijn vriend Audoënus (ook bekend als Dado of St. Ouen), aan het hof gezien als iemand met een respectvolle levenswijze, omdat hij leefde naar de regels van het Ierse kloosterleven, in Gallië bekendgemaakt door Columbanus.
Hij voerde later deze leefwijze ook in het klooster van Solignac, dat hij in 632 stichtte en in het nonnenklooster van Parijs. Eligius liet de basiliek van Paulus in Parijs bouwen en liet de basiliek van St. Martial restaureren. Verder liet hij kerken bouwen gewijd aan Martinus van Tours, de patroon van de Franken, en Dionysius van Parijs, de patroonheilige van de koning.
Na de dood van koning Dagobert verlieten Eligius en Audoënus het hof en werden tot priester gewijd. Na het overlijden van Acarius, de bisschop van Noyon-Tournai, op 13 mei 640 volgde Eligius hem op met de uitdrukkelijke steun van de geestelijkheid en het volk. De inwoners van zijn bisdom waren voornamelijk ongelovigen. Eligius richtte zich op de kerstening van de Vlamingen, de inwoners van Antwerpen, de Friezen en van de barbaarse stammen langs de kust.
In 654 stemde Eligius in met de toewijzing van de immuniteit aan de Abdij van St. Denis in Parijs, waardoor deze een eigen rechtspraak kreeg. In zijn eigen bisschoppelijke stad Noyon liet hij een monialenklooster bouwen, dat hij van veel waardevolle zaken voorzag. Ook toen het lichaam van Quintinus gevonden was, liet Bisschop Eligius een kerk met bijbehorend klooster bouwen tot zijn nagedachtenis.
Als edelsmid vervaardigde Eligius o.a. reliekschrijnen voor Germanus van Auxerre, Genoveva van Parijs en voor Martinus van Tours. Hij was een kundig vakman en groot kunstenaar.
Eligius stierf op 1 december 659. Koningin Bathildis liet hem in een praalgraf begraven, waarbij haast ogenblikkelijk wonderlijke genezingen gebeurden.

Troparion t.6

Kostbaar als gelouterd goud was uw leven van ascese, * dat gij getooid hebt met de kostbare edelstenen * van uw vele deugden. * Uw hart was een rondom versierde schrijn * van liefde voor de armen. * Nu zijt gij getooid met de onvergankelijke kroon * in het Koninklijk en Hemels Paleis, * waar gij staat bij de onwankelbare Troon van de Allerhoogste Meester * om te bidden * voor het heil * van de in deugden armen, ** die uw roemrijke gedachtenis vieren.

Kondakion t.4

Waar de armen vergaderd waren, * daar was uw huis, Heilige Vader Eligius. * Uw mildheid was alom gekend, * tot in de binnenvertrekken van de Hemelse Koning. * Daarom werd gij met de heilige Myron gezalfd * als de Hogepriester van de armen. * Gij hebt uw hart verpand aan Christus, * Die als Mens beproefd werd door het grote Lijden * dat Hij om ons heeft ondergaan op het kostbare Hout des Levens * om ons armen te bevrijden uit de armoede van de dood * en uit de nooddruft van het lijden. * Bid tot hem, Hogepriester Eligius, ** om de rijkdom der genade voor onze lijdende zielen.