Diodorus van Solovki

Diodorus werd als Diomedes geboren in Turchasovo, een welvarend dorp in de streek van Archangelsk, waarlangs alle buitenlandse invoer Rusland binnenkwam. Meer nog dan een economisch centrum, was het echter het geestelijke en culturele middelpunt van Noord-Rusland.
Op 15-jarige leeftijd trok hij, met toestemming van zijn ouders, naar het Solovki klooster, dat juist hersteld was. Hij zou nooit meer naar huis terugkeren.
Aanvankelijk bleef hij 3 jaar in het klooster. Toen werd hij, op eigen en dringend verzoek, tot monnik gewijd, waarbij hij de naam ‘Damianus’ ontving. Hij kwam onder de geestelijke leiding van Jozef, die hem de liefde voor de kluizenaars bijbracht. Na het bezoek aan enkele heremieten ontwaakte in Diodorus (bij het ontvangen van het grote schima had hij deze naam gekregen) niet alleen de wens zelf een kluizenaar te worden, hij bracht zijn enthousiasme ook op een aanstekelijke wijze over op zijn mede-monniken, die ook de woestijn boven het klooster gingen verkiezen. Dit bracht twijfel, onrust en onenigheid tot stand: de kluizenaars werden met geweld teruggehaald, hun cellen werden omvergehaald en Diodorus werd opgesloten.
Na een half jaar kon Diodorus ontsnappen. Hij verborg zich en wist met een boot ongezien de wildernis op te zoeken, die zich uitstrekte rond Turchasovo, zijn geboortedorp. Hij vestigde zich eerst op een plek die hij nog kende uit zijn jeugd, maar de boeren waren niet op zijn aanwezigheid gesteld. Zij vernielden zijn cel en het kerkje in aanbouw en sloegen Diodorus halfdood.
Daarna trok hij naar de geheel verlaten Georgiusheuvel bij het Georgiusmeer. In dat wondermooie gebied zocht hij een geschikte plaats om te wonen, waar hij een kruis oprichtte. Gedurende 7 jaar leefde hij er in stil gebed en arbeid. Toen kwam de monnik Prochorus bij hem wonen.
Op die plaats werd vaak het luiden van klokken gehoord, terwijl niemand kon achterhalen waar dat geluid precies vandaan kwam. In zijn dromen werd Diodorus vaak bezocht door een stralende verschijning, die hem aanraadde op die plek 3 kerken te bouwen en beloofde dat er immers vele broeders zouden komen wonen. Na samenspraak met Prochorus, vertrok Diodorus naar Moskou, waar hij op advies van de econoom van de Laura de moeder van Tsaar Michaël opzocht. Deze vrouw en Metropoliet Cyprianus stelde mensen, materiaal en geld ter beschikking, zodat de bouw kon worden aangevat.
In 1626 werd het bouwen beëindigd en zoals voorzegd, kwamen vele broeders Diodorus en Prochorus opzoeken en vergezellen. Het omliggende land was echter niet geschikt voor akkerbouw, zodat vaak hongersnood dreigde. Diodorus’ vertrouwen in God was echter zo groot dat alle onheil steeds werd afgewend. Een wonderbare visvangst zorgde voor flink wat geld, waardoor er na verloop van tijd toch velden konden worden aangelegd en bewerkt. Een monnik, Theodosius, veroorzaakte binnen de broederschap heel wat heibel door ruziestokerij en verliet zelfs met 17 monniken het klooster, waarbij ze zich uit de voeten maakten met al wat waardevol was. Diodorus verloor evenwel zijn geduld en vriendelijkheid niet.
Tijdens een reis om economische redenen, werd Diodorus in Kargopol ziek. Hij had, bij zijn vertrek reeds afscheid genomen van Prochorus, hij wist dat hij hem niet in dit leven zou terugzien. Na het ontvangen van de Heilige Mysteriën, ontsliep hij vredevol in de Heer op 27 november 1633.

Troparion t.1

Groot was uw liefde voor de bewoners van de woestijn * en vol vuur hebt gij hun deugden nagevolgd. * Na veel beproevingen hebt gij daar zelf uw woning gemaakt * en door uw tranen hebt gij de woeste grond vruchtbaar gemaakt. * Wij eren, Heilige Diodorus, uw heerlijke strijd * en danken God voor de u geschonken genaden. * Ere zij Hem Die u deze kracht heeft geschonken. * Ere zij Hem Die u voor uw moeiten gekroond heeft. ** Ere zij Hem Die door uw heilige gebeden zoveel wonderen werkt.