VERVOLG NIEUWS UIT PERU.

Verslag ontvangst en verblijf in het weeshuis El Refugio op de berg Yanama (Ayacucho) Van dinsdagavond 13/11 t.e.m. zaterdagmorgen 17/11 en van vrijdagavond 23/11 t.e.m. zondagmorgen 25/11

Bij aankomst van onze La Molina bus te Ayacucho (vanuit Lima) op dinsdagavond 13/11/2007 werden wij dol-enthousiast verwelkomd door Nathaly (die Hendrik Blomme zeer goed kende van haar éénjarig au-pair-verblijf in Vlaanderen) en haar broer Julio Cesar. Vader Thomas (in het weeshuis gebleven) had voor ons een minibus gezocht om ons onmiddellijk en volgepakt met medicijnen naar El Refugio over te brengen. Bij onze aankomst werden wij zeer hartelijk onthaald door vader Thomas, vader Joan, het ganse begeleidings- en veldwerkersteam, incl. enkele oudere kinderen van de volwassen begeleiders en incl. vrijwilligers, met name Orlando, Julio Cesar, mama Rosa, Yarina, Edwin, Zinthia, Felix, Nathaly en uiteraard de nu reeds 10 weeskinderen.

Na een deugddoende en verzorgde maaltijd van mama Rossa, ondersteund door de overige vrouwen, en na een eerste verkenning en voorstelling van het domein en van de omgeving o.l.v. vader Joan, trokken wij doodmoe naar het gastenverblijf, onze slaapplaats gedurende ons volledig verblijf te Yanama. De medicamenten, met een enorme handelswaarde (ca. € 30.000), en de vele meegebrachte verbruiksgoederen en cadeautjes, hadden we ondertussen toevertrouwd aan vader Thomas. Er groeide steeds meer een innige band tussen enerzijds ons en anderzijds de crew en de weeskinderen, mede in de hand gewerkt door de meegebrachte cadeautjes, de ter plaatse gekochte geschenken voor de kinderen (elk een paar sportschoenen en keeperhandschoenen), de uit Vlaanderen meegebrachte chocolade waarmee we meerdere malen chocolademousse maakten en het antwoord, keer op keer, van moeder Rosa met een gracieuze maaltijd. De Yanama-ploeg zorgde er ook voor dat onze vuile kleren telkens gewassen werden, wat ons veel plezier deed. Het was voor ons ook elke morgen een mooi tafereel om de dankbare kinderen na afscheid nemen in ijltempo en over een 2-tal km van de Yanama-berg naar de bus, die hen naar school brengt, te zien lopen. Het verblijf te Yanama zorgde er ook voor dat wij relax en zonder bagage de volgende dagen in de omgeving konden wandelen (de berg op naar de waterbevoorrading), ontvangen worden door het gemeentebestuur van Ayacucho, district Jésus Nazareno (incl. de prachtige rondrit per bus nadien langs toeristische topattracties (site pre-Columbiaanse Huari-cultuur; monument ter herinnering aan de slag van Ayacucho o.l.v. generaal Sucre op de Pampa de Quinua (begin onafhankelijkheid Peru)), langs energie- en landbouwproefprojecten met tussenin een verzorgde maaltijd); Ayacucho bezoeken (o.a. om fruit en groenten voor de weeskinderen mee te brengen) met één van de leden van het weeshuis als gids; een lagere school, met desolate aanblik (dak zo lek als een zeef, glas uit de zijramen, geen vloeren, …) en zonder middelen, in het naast gelegen dorp gaan bezoeken. Op vrijdagavond 16/11 was er een eerste afscheidsfeestje met muziek en dans met de landbouwers uit de omgeving o.l.v. senior Felix die voor de vlekkeloze voorbereiding 2 slapeloze nachten over had. 's Anderendaags 's morgens werden we een eerste keer zeer emotioneel uitgewuifd. We trokken immers naar de Selva (omgeving San Franscisco (San Pancho), Piscari, Santa Rosa, Louisiana, Los Angeles). Na ons verblijf van 7 dagen in de jungle (incl. 2 reisdagen) waren we op vrijdagavond 23/11 net terug in Yanama vóór de zondvloed uitbrak. Het werd een helse en tegelijk heerlijke avond met 2 vleeskoeien (ras Swiss Brown; deze waren reeds een paar maanden ervoor op Yanama toegekomen) die kalverden (een prachtige ervaring), 1 koe van 400 kg die na een uitputtende kalverpoging (uiteindelijk gelukt) van 3 dagen niet meer recht kon en die totaal uitgeput, liggend op een zeil, van in de regen naar een droge verblijfsplaats diende getransporteerd te worden met alle mogelijke beschikbare mankracht (onze hulp was hier echt noodzakelijk). Het was ontroerend om zien hoe de Yanama-ploeg met Edwin, Jarina, de andere landbouwersknecht, de 2 vaders, maar vooral Zinthia, die de 2 bevallingen het dichtst en zeer emotioneel meemaakte, zich 100 % gaven om ondanks het gure weer de 2 kalvingen tot een goed einde te brengen en de dieren te verzorgen. Door die eerste dag om de 2 uur wat biesmelk af te melken van de andere, rechtopstaande, bevallen koe en dit te geven aan het kalf van de verzwakte koe kon dit kalf zichtbaar gered worden. Hopelijk blijft ook de verzwakte moeder in leven. De veearts diende in ieder geval een preparaat toe om haar sterker te maken. De melkkoeien die met het door ons ingezamelde geld werden aangekocht waren ondertussen in El Refugio toegekomen. Orlando en Edwin waren er om geweest in Andahuaylas. Zij deden hun werk heel goed en kregen meer waar voor hun geld dan we hadden durven verhopen: in plaats van 2 Jersey-koeien kregen ze 3 Jersey-koeien (waarvan reeds 2 drachtig) en 2 Holstein-vaarzen mee. Hiermee worden meteen 2 nieuwe melkveerassen geïntroduceerd. Bovendien werden 4 Jersey-stieren-kalveren meegegeven die anders toch gingen gedood worden. Bedoeling is om deze vet te mesten en ze dan te slachten voor het vlees. Al deze Jersey- en Holsteindieren hadden er trouwens nogal een reis opzitten. Tijdens de tocht van Andahuayles naar Ayacucho door de bergen viel de rundertransportwagen stil net boven de sneeuwgrens waardoor de jonge Jersey-stierenkalveren allen een longontsteking opdeden tijdens de reparatie van de dierenkar in de sneeuw. Als gevolg hiervan diende reeds een stierenkalf te worden afgemaakt.

Op zaterdagavond 24/11/2007 hielden we nog een laatste feestmaaltijd, ook een beetje ter ere van het huwelijkskoppel Yarina en Edwin. 's Anderendaags 's morgens om 5 u vertrokken we in alle stilte (de minibus had wel een half uur vertraging) doch de oudste kinderen en de volledige crew waren allen opgestaan om zeer emotioneel en in een tranendal afscheid van ons te nemen. Ook voor ons was het moeilijk, er is immers een zeer nauwe band ontstaan tussen ons en de bewoners van Yanama. Dankzij deze reis hebben ze nu ook voor ons een gezicht gekregen. Gelukkig waren de kleinsten niet op de hoogte van ons vertrek en lagen ze nog in bed.

Dat het El Refugio verder voor de wind mag gaan o.m. dank zij de steun vanuit Vlaanderen. En het weeshuis kan nog heel wat steun gebruiken in zijn verdere uitbouw. Er moeten immers nieuwe stallen (ook één voor de cuy, naast een rundveestal), een grotere koraal en accommodatie (melkkoeltank, …) gebouwd worden. Ook de groenvoedervoorziening dient nog geoptimaliseerd te worden. Bovendien moet er dringend iets gedaan worden aan de structurele elektriciteits- en watervoorziening. De elektriciteit valt immers regelmatig uit. Gelukkig is er een noodgenerator. Ideaal gezien zouden er initiatieven genomen dienen te worden om hernieuwbare energiebronnen aan te spreken (zon, water, biomassa). Energie wordt immers op termijn schaars en dus duur. Ook water wordt schaars en duur terwijl er in de toekomst steeds meer nood zal zijn aan drinkbaar water voor mens en dier (grotere rundveestapel, meer cuy). Mocht El Refugio dank zij haar landbouwactiviteiten (die ook de weeskinderen betere landbouwtechnieken kunnen aanleren) in de toekomst steeds meer zelfbedruipend worden dan kunnen hierdoor mogelijks ook nog meer weeskinderen worden opgevangen. En dat is alvast een mooi vooruitzicht. Uw verslaggever
Eddy Louwie

 

Verslag

Na een maandenlange voorbereiding vertrokken we met een hart boordevol verwachtingen naar ons “Ayacucho-project”. Bedelbrieven her en der (tot naar minister Flahaut toe, maar zonder resultaat) bezorgden ons valiezen vol medicamenten, hulpgoederen, en chocolade… de opluchting was dan ook groot toe we dankzij de vrijgeleide van Iberia en de diplomatie van Hendrik Blomme probleemloos door de douane van Lima konden passeren.

Eindelijk kwamen we na een lange busreis aan… de ontvangst op El Refugio was hartverwarmend en bezorgde menigeen onder ons een krop in de keel… we waren ontroerd toen de grote familie die op Yanama leeft ons zo hartelijk welkom heette.

Toen de zon opkwam boven de Andes, de volgende ochtend, konden we ten volle beseffen welk titanenwerk Vader Thomas hier gerealiseerd heeft… onvoorstelbaar. De onvruchtbare rotsheuvel toverde hij om tot een warme thuis voor de armsten onder de armen… een nieuw spoor dat hun leven de juiste richting kan geven. De kinderen krijgen er een gedegen opvoeding, onderwijs en alles waar een kind nood aan heeft, liefde en warmte. Het ondersteunend team, allemaal Peruanen, werken er samen: het landbouwproject waardoor ze kunnen instaan voor enkele van eigen behoeften, de veestapel (met de nieuwe koeien die we konden aankopen dankzij onze gulle sponsors) die hen materieel meer mogelijkheden moet geven… echt waar het geloof heeft hier bergen verzet en een onvruchtbare berg nieuw leven ingeblazen.

De samenwerking met het stadsbestuur van Jesus Nazareno, in het bijzonder met de burgemeester-dokter, geven aan het project veel steun… toch denk ik dat er naar duurzame oplossingen moet gezocht worden om het weeshuis ook op langere termijn leefbaar te houden. Waarom niet gezocht naar kontakten met internationale service-clubs (Rotary – Lyons) die in het kader Noord-Zuid mee financieren? Veel ideeën…

In ieder geval ben ik enorm blij alles van dichtbij meegeleefd te hebben, het was echt een verrijkende ervaring!

Vriendelijke groeten,
Greet Ardies-Vyncke.

 

 

Verslag reis Ayacucho-project Conaf Op 11 november 2007 vertrokken we met een groep van vijf personen naar Peru, om er het project van Conaf te steunen.

Onze valiezen bevatten voornamelijk medicijnen, samengebracht dank zij de steun van een farmaceutische firma uit Harelbeke en ziekenhuizen uit de kusttreek.

Bovendien bekwamen we van een bedrijf uit Veurne 25 kg chocolade, die welgekomen zou zijn in het weeshuis.
De ontvangst in Yanama was overweldigend, in die mate dat een traan moest onderdrukt worden.

De spontaniteit en de lieftalligheid van de kinderen raakten het diepste van ons hart. We werden bijna dadelijk vergast om een maaltijd met de kinderen te delen. Bij de eenvoud van het leven te Yanama werden we stil en realiseerden ons de welvaart, die we achterlieten in ons Vlaanderenland.

Toen beslist werd het project Conaf te steunen werd voornamelijk geld bijeengehaald om koeien aan te schaffen. Orlando, een medewerker ter plaatse werd uitgestuurd naar Arequipa, om de dieren aan te kopen.

Op de terugreis van het zuidelijk gelegen Arequipa kwam hij in een sneeuwstorm terecht en had het niet gemakkelijk de drachtige koeien en kalveren gezond en wel in Ayacucho te krijgen.
De avond daarna gebeurde op de berg een echt kerstverhaal.
Twee koeien kregen een kalfje. De kinderen liepen heen en weer. Hun ogen fonkelden en ze hielpen, waar ze konden. Dit kerstfeest “avant la lettre” was de mooiste dank, die we konden krijgen.

We namen enkele dagen nadien afscheid in de overtuiging dat we maar een druppel aanbrachten in een groots project, om kinderen te helpen in een moeilijke leefomgeving. Maar… ze blijven gegrift in onze “corazon”.

Oostduinkerke, 10.12.07
Christine Monsieur-De Vliegher.