5.
Interview van Archimandriet Thomas.
Op
een dag bleef ik na de zaterdagavonddienst nog even in Pervijze
om er een interview af te nemen van Archimandriet Thomas. Hetgeenvolgens mij het
belangrijkste was, bundelde ik samen en kwam tot volgend resultaat:
Ik: Archimandriet Thomas, hoe kwam
je eigenlijk bij de orthodoxe kerk terecht. Ik weet dat je nochtans
katholiek bent opgevoed?
Archimandriet
Thomas: Inderdaad,
ik ben katholiek opgevoed. Ik ben Rooms-katholiek gedoopt en gevormd.
Tot mijn 21ste was ik katholiek. Ik heb zelfs een tijdje in een
katholiek klooster verbleven. Dit is meteen de reden van mijn
overstap naar de Orthodoxie. Ik vond de mentaliteit in dat klooster
alles behalve. De monniken waren meer begaan met hun eigen gemak
en de manier waarop ze het grootste gemak konden bereiken dan
dat ze begaan waren met God.
In
die tijd waren er ook bepaalde hervormingen in de katholieke kerk.
Ik heb niets tegen hervormingen, maar die moeten dan wel zinnig
zijn. Met de hervormingen die toen plaatsvonden ging ik absoluut
niet akkoord.
Zo kwam ik terecht in een orthodox klooster in Den Haag in Nederland.
Daar beviel de mentaliteit mij. De monniken waren heel behulpzaam
en ze streefden niet naar eigen voordeel. Ze leerden mij ook veel
over God. Toen besliste ik mij te bekeren tot de Orthodoxie
En
hoe reageerden ze daar thuis op?
Mijn moeder ging absoluut niet akkoord met mijn beslissing, maar
ik zette door hoewel ze er tegen was. Ondertussen heeft ze zich
trouwens zelf laten bekeren tot het orthodoxe geloof. Toen ze
zag hoe het orthodoxe geloof in realiteit eruit zag, had ze er
geen problemen meer mee
Welke
studies heb je gedaan?
Ik heb twee jaar college gelopen in Nieuwpoort en daarna ben ik
vier jaar naar het college in Essen geweest.
Dan ben ik naar de universiteit van Leuven geweest. Daar heb ik
psychologie gestudeerd.
Daarna ben ik naar het seminarie gegaan en daar heb ik theologie
gestudeerd.
Waarom ben je priester geworden en niet gewoon in Nederland in het klooster
gebleven ?
Dat ik priester ben geworden is puur toeval
want ik wilde monnik worden.
Door de bisschop in Nederland ben ik priester geworden. Hij stuurde
me naar België om in België een klooster te stichten. Daar ik
in België eerst gelovigen kreeg, en nog geen monniken, moest ik
dus priester worden van de bisschop.
Hoe komt het dat het klooster in de Westhoek werd gebouwd?
Omdat ik mijn kinderjaren in de Westhoek heb doorgebracht. Het
eerste klooster dat ik oprichtte, bevond zich niet in Pervijze
maar in St.-Pieterskapelle. Ik had daar een huisje gehuurd en
in één van de kamers had ik een kapel gemaakt om er te bidden.
Daar er enkele gelovigen kwamen, was mijn kamertje vlug te klein
en moest ik iets anders zoeken. Hier in Pervijze vonden we een
geschikt gebouw om er een klooster te stichten. Het huisje was
beschikbaar en het is rustig gelegen.. Er waren natuurlijk veel
verbouwingswerken nodig, maar de gelovigen hebben me daar bij
geholpen. Na verloop van tijd was de kerk weerom te klein maar
verhuizen zat er dan niet meer in. We hebben dan een bouwaanvraag
gedaan om er een nieuwe kerk te mogen plaatsen. Gelukkig heeft
de gemeente ons dat toegestaan, en zo konden we aan de eerste
steenlegging beginnen. De gelovigen hebben terug de handen uit
de mouwen gestoken en in het jaar 1988 stond onze nieuwe kerk
er. Nog elk jaar wordt er aan de kerk gewerkt om hem mooier te
maken. Er worden af en toe nieuwe iconen geschilderd en ook worden
de fresco’s (beschilderingen op grote oppervlaktes; bv. de muur)
elk jaar aangevuld. Nu telt ons klooster vier monniken en vaak
komen andere monniken enkele dagen op bezoek.
Hoe reageerden de mensen uit de omgeving toen je hier kwam wonen ?
De mensen reageerden gewoon, ze waren zelfs heel behulpzaam.
Waarom wordt de mis niet in het Grieks of Russisch opgedragen?
De orthodoxe Kerk heeft altijd het gebruik en de gewoonte gehad,
waar zij ook kwam over de hele wereld, de taal van het volk te
spreken. Daarbij, wat voor zin heeft het om het evangelie te verkondigen
in het Grieks of Russisch als niemand het begrijpt.
En hoe zit het met de vasten?
Onze vasten begint op vergevingszondag.Dat is wel een week vroeger
dan in de katholieke kerk. Vergevingszondag is een zeer grote
ceremonie waarbij iedereen voor elkaar op de knieën kruipt en
elkaar om vergeving vraagt.
Dat is het begin van de vasten want de profeten zeggen :“als ge
vast met kwaad in je hart dan is je vasten ijdel en vergeefs “.
Vanaf dit moment eten we geen vlees, vis en melkproducten meer.Ook
alcohol mag niet meer gebruikt worden. Het geld dat wij aan eten
sparen moet dan besteed worden aan de armen. Anders geeft het
geen zin, het geeft dan alleen maar financiële voordelen.
Over de armen gesproken, heb je ook een bepaalde groep voor ogen?
Wij
gelovigen weten vlug enkele armen met wie we kunnen delen. Maar
onze kerkgemeenschap heeft een project in Peru. Natuurlijk ken
jij dit project maar toch zal ik er iets meer over vertellen.
Het doel van ons is de kinderen in Peru te helpen. Want daar zijn
er veel arme stakkers.Het eerste wat we daar gedaan hebben is
een kijkje gaan nemen , lang moesten we niet rondkijken of we
kwamen de ene sukkelaar na de andere tegen. Zoveel kinderen die
daar nog in armoede leven !
Als we terug kwamen, hebben we geld ingezameld om de kinderen
daar eten te kunnen geven. Omdat er daar ook zoveel wezen
zijn, hebben we dan besloten om er een weeshuis op te richten
. Nu, na lange onderhandelingen met de overheid van Peru hebben
we daar een kerkje en een huis kunnen bouwen. De afwerking is
nog niet klaar maar er verblijven al 2 kinderen samen met twee
jonge mensen, die verantwoordelijk zijn voor het huis en het goed
functioneren van het geheel.
Ruben en Michel (de 2 inwonende kinderen) lopen school in Ayacucho.
Ruben, die doofstom is, gaat naar een bijzondere school en tot
onze grote vreugde begint hij reeds enkele woorden te vormen.
Het huis is tegelijk een centrum geworden waar niet alleen enkele
kinderen wonen, maar een toevluchtsoord en een rustpunt voor vele
andere.
De laatste keer dat we daar op bezoek kwamen hebben we speelgoed
uitgedeeld. Het speelgoed kwam van onze gelovige kinderen die
hier hun speelbak geledigd hebben voor de kinderen in Peru. Met
hun ‘afgedankte’ speelgoed waren die kinderen daar zo gelukkig
dat er geen woorden voor zijn.. Ook verzorgen we daar bijlessen
voor kinderen die geen geld hebben om onderwijs te betalen. En
om het hun toch een beetje aangenaam te maken, krijgen ze danslessen
en ook verschillende soorten sporten. Wij zouden daar nog zoveel
willen doen, maar daarvoor hebben we nog veel geld nodig en men
kan niet alles in een keer verwezenlijken, hé.
Denk je dat men verder leeft na de dood ?
Natuurlijk denk ik dat. Wat dacht je dat
er met ons zou gebeurde? Een groot kruis erover en een zware grafzerk
dat je er niet meer uit kunt en ‘t is gepasseerd.
Natuurlijk leven we verder na de dood. Waarom zou ik anders geloven
? Omdat Christus is opgestaan uit de dood en om geen enkele andere
reden. Waarom zou ik anders Christen zijn ?
Neen, de dood dat is de geboorte van het eeuwig leven.
Ben je bang voor de dood?
Neen,
dat mag ik in eer en geweten zeggen . Er zijn zelfs dagen dat
ik ernaar verlang, niet om er vanaf te zijn maar om er met volheid
van te kunnen genieten, om bij Christus te zijn
Kunt je nog eens uw dagindeling meedelen?
Om zes uur is de goddelijke liturgie. daarna
eet ik iets als het toegelaten is. Als het vasten is eet ik slechts
een sneetje brood. Dan verzorg ik de dieren. In de voormiddag
maak ik dan het eten klaar en als er nog tijd is vertaal ik of
hou ik mij bezig met de Broederschap. Dit is een vereniging
opgericht door de gelovigen om de mensen op de hoogte te houden
van alles wat enigszins met de Kerk te maken heeft.
Om negen, twaalf en drie uur in de middag zijn er korte diensten.
Deze duren 15 à 20 minuten. Om zes uur ‘s avonds zijn de vespers
en om elf uur completen en het middernachtgebed.
In de namiddag doe ik verschillende taken. De ene dag werk ik
op de computer, de andere dag ontvang ik mensen met vragen of
problemen. De dagen zijn nooit hetzelfde.
Na het middernachtgebed ga ik slapen om s’morgens opnieuw om vijf
uur op te staan en een nieuwe dagtaak te vervullen.
|