Barbara

Barbara was reeds vanaf haar prille kindertijd verloofd met Christus. Haar vader Dioscorus was een ongelovige man, die omwille van zijn positie en zijn rijkdom erg bekend was in de Egyptische stad Heliopolis. Hij sloot zijn enige dochter Barbara, een knappe verschijning met een scherp intellect, in een toren op. Hij voorzag haar van alle comfort en gaf haar dienaressen. Voorts plaatste hij er afgodsbeelden ter verering en bouwde hij een badkamer met twee ramen. Starend door de ramen naar de aarde beneden en naar de sterrenhemel boven, werd – door Gods genade – aan Barbara het inzicht geschonken, waardoor zij de Ene en Ware God, de Schepper, erkende, ofschoon geen enkele leraar haar tot deze kennis had geleid.
Op een dag, toen haar vader de stad had verlaten, daalde zij af uit haar toren en ontmoette ze, door Gods Voorzienigheid, enkele Christelijke vrouwen, die haar het ware geloof in Christus openbaarden. Barbara’s hart ontvlamde in een onmetelijke liefde voor Christus en onmiddellijk liet ze een derde raam in haar badkamer uithouwen, zodat de drie ramen in één kamer zouden voorstellen. Ze kraste met haar vinger zo diep een Kruis in de muur, dat het wel met een beitel leek te zijn uitgekapt. Een waterbron ontsprong uit haar voetstappen in de badkamer, die later aan vele zieken genezing schonk.
Toen Dioscorus het geloof van zijn dochter ontdekte, sloeg hij haar en joeg hij haar de toren uit. Hij achtervolgde haar en wilde haar om het leven brengen, maar een rots opende zich en onttrok Barbara aan het gezicht van haar moordlustige vader. Toen zij zich naderhand opnieuw bij hem aanmeldde, bracht hij haar naar Martianus, de magistraat, die haar overleverde om gemarteld te worden. De beulen rukten de onschuldige Barbara de kleren uit en sloegen haar, tot haar lichaam geheel met wonden en bloed was bedekt. De Heer Jezus verscheen haar met Zijn Engelen in de kerker en genas haar. Juliana, een vrouw, was getuige van dit grootse wonder en verlangde in het martelaarschap te mogen delen. Zowel Juliana als Barbara werden op uiterst wreedaardige wijze gemarteld en onder bespotting door de stad gejaagd. Zo bereikten de beide vrouwen de executieplaats, waar Dioscorus zelf zijn dochter om het leven bracht. Juliana werd door soldaten gedood.
Op dezelfde dag van de terechtstelling van Barbara en Juliana trof een bliksem het huis van Dioscorus: Dioscorus en Martianus kwamen om.
Barbara stierf in het jaar 306. Haar relieken rusten in Kiev. Verheerlijkt in het Koninkrijk van God, verscheen ze vaak, zelfs in deze moderne tijd, hetzij alleen, hetzij in gezelschap van de Alheilige Moeder Gods.

Troparion t.8

Laat ons de Heilige Barbara vereren, * want zij heeft het net van de vijand uiteengescheurd * en is als een vogel ontsnapt uit de strik van de jagers ** door de wapenrusting van het Heilig Kruis.

Kondakion t.4

Hem Die gij hebt bezongen als Eén uit de Drie-Eenheid, * hebt gij met uw leven nagevolgd, Martelares Barbara, * nadat gij de tempels der afgoden verlaten had. * Manhaftig hebt gij in het strijdperk gestreden * en de dreiging der tirannen gering geacht, * maar des te luider geroepen: ** “Als Drie-Eenheid eer ik de Ene Godheid.”