Anna

Anna was de dochter van Matthan, een priester, en behoorde tot de stam van Levi, net zoals Aäron, de hogepriester. Matthan had drie dochters: Maria, Sophia en Anna. Maria huwde, leefde in Bethlehem en baarde Salome. Sophie huwde, woonde eveneens in Bethlehem en baarde Elisabeth, de moeder van de Heilige Joannes de Voorloper. Anna huwde Joachim in Nazareth en baarde op hoge leeftijd Maria, de Alheilige Moeder Gods. Gedurende 50 jaar hadden Joachim en Anna hun huwelijksleven samen beleefd en toch waren ze kinderloos gebleven. Ze leefden rustig en vroom, besteedden een derde van hun inkomen aan zichzelf, verdeelden een derde aan de armen en schonken een derde aan de Tempel. Ze werden er op grootse wijze voor beloond. Op een dag kwamen ze, reeds hoogbejaard, naar Jeruzalem om er te offeren aan God. De hogepriester Issachar wees Joachim terecht met de woorden: “Gij zijt onwaardig een offergave aan te bieden, want gij zijt kinderloos.” Anderen, die wel kinderen hadden, duwden Joachim opzij, alsof hij van geen tel was. Dit bezwaarde deze oude zielen zeer en ze keerden erg bedroefd en bezorgd huiswaarts. Beiden vielen in gebed voor God neder en smeekten Hem hen op wonderlijke wijze toch een kind te schenken, zoals Hij eertijds met Abraham en Sarah had gedaan. Ze baden Hem hen een kind te schenken als troost in hun oude dag. Deze smeekbede werd verhoord, want korte tijd later zond God Zijn Engel, die hen de geboorte aankondigde van “een algezegende dochter, door wie alle naties op aarde zouden gezegend worden en door wie de redding van de wereld zou gebeuren.” Anna ontving meteen in haar schoot en 9 maanden later baarde ze de Heilige Maagd Maria. Anna was 79 jaar oud, toen ze ontsliep in de Heer. Vandaag wordt haar sterven herdacht.

Troparion t.4

Gij mocht de moeder zijn * van haar die in zich het Leven droeg, * de Alreine Moeder Gods, * door God Bezielde Anna. * Daarom zijt gij nu vol vreugde overgebracht * naar het Hemels Verblijf, * waar de woning is van wie zich verheugen in heerlijkheid. * Daar vraagt gij om vergeving van zonden van hen, * die met liefde uw gedachtenis vieren, Gezegende.

Kondakion t.2

Wij vieren de gedachtenis * van de Voorouders van Christus * en in geloof vragen wij hun hulp, * opdat wij bevrijd mogen worden uit alle nood, * nu wij roepen: * “Wees ook met ons, o God, * Die hen verheerlijkt hebt, ** want dat is Uw welbehagen geweest.”