Kyrillos van Belozersk

Na de dood van zijn ouders werd Kosmas toevertrouwd aan een oom in Moskou, die alles in het werk stelde om de vrome jongen af te brengen van zijn verlangen naar het kloosterleven. Daarom liet hij hem zijn eigendom beheren, maar het verlangen naar aardse goederen kon de jongen niet bekoren. Integendeel, het maakte hem droefgeestig.

Toen de Heilige Stefan van Mahra, een abt van een klooster, de hoofdstad bezocht, zocht Kosmas hem op en vertelde hem over zijn hartsverlangen. De hegoumen was onder de indruk van de ernst van de jongeling en samen overlegden ze wat ze konden doen. Kosmas werd meteen novice gewijd en kreeg de naam ‘Kyrillos’. Toen liet de Heilige Stefan weten dat hij bij de oom te gast wou zijn. Verrukt over het hoge bezoek, wachtte hij aan de deur om aan de abt zegen te vragen. Stefan van Mahra antwoordde hem dat God hem zou zegenen op voorspraak van Kyrillos. Toen de bojaar ontdekte dat zijn neef monnik was gewijd, kwam het eerst tot een woordenwisseling. Toen hij echter tot bezinning kwam, gaf hij zijn toestemming en vroegen ze elkander om vergeving. Kyrillos verdeelde zijn goederen onder de behoeftigen en trad binnen in het Simonov Klooster te Moskou, dat gesticht was door Theodoros, de neef van de Heilige Sergios van Radonesj. Daar viel hij op door zijn toewijding: hij bad tijdens de nacht de Psalmen en maakte daarbij veel poklonen. ’s Morgens was hij altijd als eerste in de Metten. Overdag werkte hij in de bakkerij: hij haalde water, hakte hout en bracht de broden naar de broeders.

Toen Sergios op een dag het klooster bezocht, onderhield hij zich uitzonderlijk lang met Kyrillos, waaruit bleek hoe hoog Kyrillos aangeschreven stond. Ook zijn broeders spraken over hem als over een Engel. Na het werken in de bakkerij, werd hem de keukendienst toevertrouwd. Gedurende 5 jaar vervulde hij deze dienst met zorg en vlijt. Toen werd hij, ondanks zijn protest, priester gewijd. Naast de dienst in de keuken, had hij nu ook Dienst in de Kerk.

In het jaar 1388 werd Theodoros bisschop van Rostov. Kyrillos werd door de broeders als nieuwe hegoumen gekozen. Hij bejegende de oudere monniken als zijn broeders, terwijl hij voor de jongere broeders als een vader was. Helaas vonden vele wereldse hooggeplaatsten het een erezaak met Theodoros over hun geestelijke problemen te mogen praten. Dit verdriette hem bovenmatig en daarom zocht hij een plaatsvervanger, zodat hij in zijn cel rustig kon terugtrekken. De bezoekers lieten zich echter niet weerhouden en bleven zijn gezelschap opzoeken. Toen de nieuwe abt hierover moeilijkheden maakte, verliet Kyrillos het klooster: een stem had hem, toen hij, zoals elke avond, de Akathist zong, toevertrouwd dat hij zich diende te vestigen bij het Witte Meer in het hoge Noorden. Terzelfdertijd had hij uit zijn venster een zuil van licht een plaats in het noorden zien aanwijzen.

Enige tijd later herkende hij de plaats, die hij in een droom had gezien. Hij richtte er allereerst een kruis van boomstammen op en zong de dankcanon aan de Alreine Maagd. Hij bouwde er een kluis en maakte wat grond vrij voor een moestuin. Spoedig kwamen er leerlingen naar hem toe, en ook enkele broeders uit het Simonov Klooster. Zij begonnen de bouw van een kerk. Kyrillos bad de Moeder Gods om hulp: op wonderlijke wijze kwamen er houthakkers naar hen toe om voor de hoeveelheid hout te zorgen, dat voor de kerkbouw nodig was. Naderhand bouwde men ook gemeenschappelijke lokalen en persoonlijke cellen, er werd een regel vastgelegd, die vooral de stilte, de eenvoud en soberheid en de gemeenschappelijkheid van alle bezittingen benadrukte.

Kyrillos was zo van liefde tot God vervuld, dat tijdens het bidden de tranen uit zijn ogen stroomden. God schonk hem daarom de gave van wonderen schonk: hij kon lezen wat de zielen van mensen beroerde en wat de toekomst brengen zou, hij genas zieken, hij vermenigvuldigde wijn en brood, storm en vuur weken terug bij zijn gebed.

Toen namen zijn krachten af: hij diende het bidden zittend te verrichten en de broeders dienden hem naar de kerk te dragen. Op Pinksteren celebreerde hij voor de laatste maal de Goddelijke Liturgie. Hij nam persoonlijk afscheid van de 53 monniken, terwijl hij hen alle zijn zegen gaf en eenieder om vergiffenis vroeg. Hij ontving voor de laatste maal de Communie en ontsliep biddend in de Heer op 9 juni 1429, hij was 90 jaar oud. Zijn cel vulde zich met een hemelse geur en zijn gezicht straalde als nooit voorheen.

Kyrillos had op 30-jarige leeftijd de monnikswijding ontvangen in het Simonov Klooster. Hij had er ook 30 jaar geleefd. Ook in het klooster aan het Witte Meer heeft hij 30 jaar geleefd.

Kondakion t.5

Wereldse wijsheid zijt gij verre te boven gegaan, * want gij zijt opgestegen tot de Hoogste Waarheid, * waar gij tezamen met alle Heiligen * vóór het Aanschijn staat van de Alheilige Drie-Eenheid. * Smeek daar, samen met hen, * dat wij behoed mogen blijven tegen de vijand. * En wij die uw heilige overgang vieren, * roepen u vol vreugde toe: ** “Verheug u, Alzalige Vader Kyrillos.”