Bonifatius en Aglaïda van Rome

Het martelaarschap omwille van Christus maakt van een zondaar een heilige.
Bonifatius is daar een sprekend voorbeeld van. Aanvankelijk was hij in Rome een dienstknecht van een rijke en immorele vrouw, Aglaïda, met wie hij onreine en onwettige relaties had. Ze waren beiden heidenen.
Op een dag wenste Aglaïda relieken van een heilige in haar huis te bewaren, als een amulet die bescherming biedt tegen het kwade. Daarom stuurde ze haar dienaar naar Azië om er te vinden wat zij zocht en het ook mee te brengen. Bonifatius nam niet alleen een aantal slaven mee, maar ook een groot bedrag aan geld. Voor hij scheidde van Aglaïda, zei hij haar: “Als ik geen martelaar kan vinden, maar als zij in plaats daarvan mijn lichaam terugbrengen, gemarteld omwille van Christus, zult gij mij dan met eerbied onthalen, mevrouw?” Aglaïda lachte luid en noemde hem een dronkaard en een zondaar. En toen scheidden ze.
Toen hij bij de stad Tarsus kwam, zag Bonifatius hoe vele Christenen er martelingen te verduren kregen. Van sommigen werden de benen afgesneden, van anderen de handen, weer anderen werden de ogen uitgestoken of ze hingen nog aan de galg, enzovoort. Bonifatius’ hart was geraakt en veranderde. Hij had berouw over zijn zondig leven en weende bitter. Tussen de gemartelde Christenen riep hij ook: “Ik ben ook een Christen!” De rechter nam hem mee voor een ondervraging en liet hem genadeloos geselen. Vervolgens werd er kokend lood in zijn mond gegoten en, omdat dit hem niet deerde, werd hij tenslotte onthoofd.
De slaven namen zijn lichaam en brachten het terug naar Rome. Een Engel Gods verscheen aan Aglaïda en zei haar: “Ontvang degene die eerst uw slaaf was, maar thans onze broer en onze mededienaar is. Hij is de bewaker van uw ziel en de beschermer van uw leven.” De aangeslagen Aglaïda snelde naar buiten om hen te ontmoeten, zij onthaalde het lichaam van Bonifatius eervol, bouwde een kerk voor hem en plaatste er zijn relieken in. Vervolgens kwam zij ook tot berouw, schonk al haar goederen aan de armen, verliet de wereld en leefde nog 15 jaar in bitter berouw. Bonifatius leed in het jaar 290.

Troparion t.4

Gij zijt werkelijk een Bloedgetuige geweest * en hebt om Christus het zwaarste lijden verduurd, * Roemrijke, Zalige Bonifatius, * en zo hebt gij de opdracht vervuld van haar die u gezonden had. ** Bid tot Christus God om vergeving voor onze zonden.

Kondakion t.8

Als een vlekkeloze offergift * hebt gij uzelf opgedragen aan Hem, * Die om u uit de Maagd geboren werd * en Die alleen de waarlijk Heilige is, ** Heilige, Kransdragende Bonifatius.