Daniël en de 3 Jongelingen

Het viertal behoorde tot de koninklijke stam van Juda. Toen Nebukadnessar Jeruzalem plunderde en vernietigde, werd Daniël als kind in slavernij weggevoerd, samen met de Joodse Koning Jojakim en talrijke andere Israëlieten. Een verslag van zijn leven, zijn lijden en zijn profetieën is in detail te lezen in het boek Daniël.
Geheel toegewijd aan God, ontving Daniël reeds in zijn vroege jeugd de gave van onderscheid. Hij verwierf naam en faam onder de Joden in Babylon, toen hij twee wellustige Joodse rechters, laakte en de kuise Suzanna van een onterechte dood redde. Zijn faam onder de Babyloniërs echter begon op de dag dat hij de droom van Koning Nebukadnessar ontsluierde en verklaarde. Uit dank maakte de koning hem tot prins aan het hof.
Toen de koning een gouden afgodsbeeld op de vlakte van Dura liet neerzetten, weigerden de Drie Jongelingen het te aanbidden. Ze werden voor deze daad in een vuuroven gegooid. Maar een Engel des Heren verscheen in de oven en koelde het vuur, zodat de jongelingen ongedeerd door de vlammen in de oven konden rondwandelen, terwijl ze zongen: “Gezegend zijt Gij, Heer God onzer vaderen.” (Dan. 3,26) De koning aanschouwde het wonder en was ten zeerste verbaasd. Hij liet de jongelingen uit de oven bevrijden en bewees hen grote eer.
Ten tijde van Koning Belsassar, toen de koning met zijn gasten tijdens een banket at en dronk uit de gewijde vaten van de Tempel in Jeruzalem, schreef een onzichtbare hand drie woorden op de muur: “Mene, Tekel, Upharsin.” (Dan. 5,25) Niemand was in staat deze drie woorden uit te leggen, behalve Daniël. Die nacht werd Koning Belsassar vermoord.
Tweemaal werd Daniël wegens zijn geloof in de Ene, Levende God in de leeuwenkuil gegooid. Telkens werd hij door de Heer gered en bleef hij in leven.
Daniël aanschouwde God, zetelend op een troon en omringd door engelen. Hij kon de toekomst voorzeggen van mensen, van koninkrijken en van de gehele mensheid. Hij voorspelde de tijd waarop de Heiland op aarde zou komen.
Cyrillus van Alexandrië getuigt dat Daniël en de Drie Jongelingen een hoge leeftijd bereikten in Babylon, maar omwille van het Ware Geloof werden onthoofd. Toen ze Ananias onthoofdden, strekte Azarias zijn mantel uit om het hoofd op te vangen. Hierna ving Misaël Azarias’ hoofd op en Daniël Misaëls hoofd. Een Engel des Heren bracht hun lichamen naar Judea, naar de Berg Gebal, en legde ze daar onder een rots. De traditie vertelt ons dat deze vier rechtvaardigen, die een Godbehaaglijk leven hadden geleid, bij de dood van onze Heer Jezus Christus opstonden, aan velen verschenen en opnieuw insliepen.
Daniël wordt, met Jesaja, Jeremia en Ezechiël, tot de vier Grote Profeten gerekend. Hij leefde en profeteerde 500 jaar vóór Christus.

Troparion t.2

Groot zijn de heldendaden van het Geloof, * want temidden der loeiende vlammen * juichten de Jongelingen als op lieflijk water * en de Profeet Daniël stond tussen de hongerige leeuwen * als een herder temidden van zijn schapen. ** Om hun gebeden, Christus God, red onze zielen.

Kondakion t.3

Door de Heilige Geest gereinigd, * werd uw zuiver hart de ontvangplaats van stralende profetieën. * Wat nog veraf was, hebt gij geschouwd, alsof het toen gebeurde. * In de leeuwenkuil hebt gij de wilde dieren getemd. * Daarom willen wij allen u vereren, ** Zalige, Roemrijke Profeet Daniel.

Kondakion t.6

Het met handen gemaakte beeld * hebt gij niet willen vereren. * Daarom werd gij beschut door de Niet-Gemaakte Wezenheid * en in de arena van het vuur zijt gij verheerlijkt. * Onoverwonnen temidden van de vlammengloed, * heeft uw drietal de Ene God aangeroepen. * Kom ook ons te hulp, Menslievende, ** want Gij kunt alles wat Gij wilt.