Paulus van de Latros-berg

Paulus (icoon – rechts) werd geboren in Pergamum. Toen zijn vader omkwam in een scheepsgevecht tegen de Arabieren, trok zijn moeder naar Thracië, waar de Heilige Joannicius woonde, een verre bloedverwant. Toen ook zijn moeder stierf, moest Paulus een baantje als varkenshoeder aannemen, tot hij door zijn broer, een monnik op de Olympos-berg, hem kwam ophalen en hem toevertrouwde aan een klooster op de Latros-berg.
Daar werd hij door zijn geestelijk vader streng opgevoed, vooral de slaperigheid werd bestreden. Met goed gevolg, zo bleek: tijdens de dag werkte hij als kok, ’s avonds klom hij in een boom om er te bidden. Hij brandde letterlijk van liefde en zijn gebed was zo vurig dat de mede-monniken soms vlammen uit zijn lichaam zagen opschieten.
Na de dood van zijn geestelijk vader trok Paulus als een kluizenaar naar een grottencomplex in de buurt, waarheen ook monniken van de Sinaï en Raïthoe waren gevlucht, toen Saracenen hun kloosters bedreigden en binnenvielen. Daar leefde Paulus in een grot, die alleen toegankelijk was door een lange klim op een steile bergspits, een soort natuurlijke zuil. Af en toe kwam een priester langs om er met Paulus de Goddelijke Liturgie te vieren. Na verloop van tijd kwamen er leerlingen zich aan de voet van de zuil vestigen om onder Paulus’ leiding te leven. Na verloop van 12 jaar trok hij af en toe op zwerftocht om er de eenzaamheid opnieuw te kunnen omhelzen. Zijn tochten brachten hem tot in Italië, Kreta en Bulgarije.
Vaak was zijn Engelbewaarder zichtbaar bij hem aanwezig, die hem diende en begeleidde. Zijn naam raakte overal bekend en hij onderhield een uitgebreide correspondentie.
Nadat hij zijn opvolging had geregeld en na een leven van ascese en wonderwerken, ontsliep hij vredig en hoogbejaard rond het jaar 955.

Troparion t.4

Wij bezingen u, Roemrijke Paulus, * als delgenoot van de Onlichamelijken * en als metgezel der Heiligen in de Hemel * en wij smeken u: ** “Bid steeds voor ons om Gods genade.”