Joannes van Kronstadt

Joannes van Kronstadt werd geboren als zoon van een koster op 19 oktober 1829 in het hoge noorden van Rusland. Net zoals Sergei van Radonesj had hij aanvankelijk grote problemen op school, tot hij, na een gebedsverhoring, het onderwijssysteem begreep. Vanaf dat ogenblik was hij zo’n briljante leerling dat hij een beurs kreeg om te gaan studeren aan de theologische academie van Sint-Petersburg (Leningrad). Hij was bijzonder leergierig, maar besteedde toch een groot deel van zijn tijd aan persoonlijk gebed. Bij de dood van zijn vader nam hij daarenboven een job als secretaris aan om zijn moeder bij te staan in de zorg voor het gezin. Zijn droom om ooit missionaris te worden in China gaf hij op, toen hij de ellende zag in zijn eigen land, ook in de oorlogshaven Kronstadt, waar hij huwde met de dochter van de aartspriester van de kathedraal. Met zijn vrouw had hij afgesproken samen te leven als broer en zus.

Op 12 november 1855 werd hij priester gewijd. Hij overdacht de Heilige Schrift, hield lange nachtwaken met het Jezusgebed en vierde dagelijks de Liturgie. Hij bezocht de zieken en de armen, had vooral oog voor de kinderen en de jongeren. Hij maakte geen onderscheid tussen mensen en oordeelde niemand, maar bad voortdurend voor hen en vertelde hen steeds over Christus. Met de hulp van enkele rijke bewonderaars kon hij een kerk, scholen, werkplaatsen en opvanghuizen bouwen. Zijn naam raakte bekend en na een tijd kwamen de mensen hem opzoeken.

Elke nacht stond hij om 3u. op en ging hij in alle vroegte naar de reeds volle kerk om er de Metten te bidden, waarna hij plechtig de Liturgie vierde. Indrukwekkend waren zijn preken, iedereen voelde zich aangesproken. Ontelbaar waren de wonderen, die niet alleen in de kerk gebeurden: blinden werden ziende, lammen liepen, bezetenen werden van de boze geest bevrijd, gevallenen werden weer opgericht.

’s Middags kwam hij thuis en maakte hij tijd vrij voor de mensen, die hem kwamen opzoeken en/of die hij zelf bezocht in de scholen, werkplaatsen en opvanghuizen. Dit duurde tot diep in de nacht.

Zo was elke dag doordrenkt van gezegende activiteit en voortdurend gebed.

Op het einde van zijn leven werd Joannes van Kronstadt gekweld door verschillende ziektes, maar dat veranderde zijn innerlijke levenshouding niet. Vereerd door het Russische volk is hij gestorven op 20 december 1908.

Naast zijn homilieën is vooral zijn geestelijk dagboek ‘Mijn leven in Christus’ stichtende lectuur voor elke Christen. Het boek behandelt op onovertroffen en praktische wijze het alledaagse gebed en werd in vele talen vertaald. Ter illustratie, een paar citaten: “Zijn wij niet verheugd, als wij ons, hier op aarde, oprecht bemind weten door mensen? Hoe gezegend zullen wij dan niet zijn, als wij, later in de hemel, in gemeenschap zijn met God, Zijn Engelen, met Zijn Moeder en alle Heiligen?” “ “Sla geen acht op de negatieve eigenschappen van je medemens, maar ontdek het goede in hem. Een goudzoeker bekommert zich immers, bij het zoeken naar een goudkorrel, ook niet om de hoeveelheid modder en waardeloos materiaal. En zo verlangen wij ook dat God met ons zal handelen…”

Joannes van Kronstadt werd heilig verklaard in juni 1990 tijdens het Concilie van de Russisch-Orthodoxe Kerk.

Kondakion t.4

Reeds vanaf uw kindsheid waart gij door God uitverkoren * en tijdens uw jeugd hebt gij op wonderbare wijze * van Hem de gave van het onderricht ontvangen. * Tijdens een nachtelijk visioen werd gij heerlijk tot het priesterschap geroepen * en gij werd openbaar als een wonderbare Herder van Christus’ Kerk. * Vader Joan, * Deelgenoot van de Genade, * bid tot Christus God ** dat wij allen bij U mogen zijn in het Koninkrijk van God.