Prokopios van Caesarea

Prokopios werd als Neanias geboren te Jeruzalem. Zijn vader was een Christen, zijn moeder een ongelovige. Toen zijn vader stierf, voedde zijn moeder hem op in de geest van het Romeinse veelgodendom. De jonge Neanias maakte op Keizer Diocletianus tijdens een toevallige ontmoeting zo’n indruk, dat deze laatste hem meenam naar zijn paleis om hem bij zijn soldaten in te lijven. Toen de keizer de Christenen begon te vervolgen, gaf hij aan Neanias het bevel met zijn garnizoen op te trekken naar Alexandrië om daar de Christenen uit te roeien. Onderweg echter gebeurde iets gelijkaardigs als met Saul (Paulos) op weg naar Damascos. In het derde uur van de nacht was ere en hevige aardbeving en op dat ogenblik verscheen de Heer aan Neanias. Een stem werd gehoord: “Neanias, waar gaat gij heen en wie vervolgt gij?” Uitzinnig van vrees antwoordde Neanias: “Wie zijt gij, Heer? Ik ken U niet!” Op dat ogenblik verscheen een stralend kruis, als van kristal, aan de hemel en vanaf het Kruis weerklonk een stem: “Ik ben Jezus, de Gekruisigde Zoon van God. In dit teken zult gij overwinnen en Mijn vrede zal met u zijn.” Deze gebeurtenis was een ommekeer in het leven van Neanias. Hij lie teen kruis vervaardigen naar het model dat hij in de lucht had gezien en in plaats van de Christenen te vervolgen, ging hij naar Jeruzalem om de stad te helpen vrijwaren tegen de belegerende vijand. Al seen overwinnaar trok hij de stad binnen, waar hij aan zijn moeder bekende een Christen te zijn. In de rechtzaal ontdeed hij zich van zijn gordel en zwaard, goodie die op de grond en verklaarde enkel nog een soldaat te zijn van Christus, de Koning. Na talrijke en wreedaardige martelingen werd hij in de gevangenis gegooid, waar Christus hem, opnieuw, verscheen, hem doopte en hem de naam ‘Prokopios’ gaf. Vele soldaten en legeroversten bekeerden zich door het manhaftige optreden van Prokopios. Op een dag kwamen twaalf vrouwen hem aan het raam van zijn cel opzoeken en vertelden hem dat zij ook Christenen waren en Hem wilden dienen. Omwille van deze bekentenis werden ze ook in de cel van Prokopios opgesloten. Prokopios onderrichtte hen in het Christelijk Geloof en bereidde hen voor op de nakende marteldood. Korte tijd later werden de twaalf vrouwen wreedaardig gemarteld. Toen Prokopios’ moeder getuige was van het lijden, de moed en de volharding van deze martelaressen, bekeerde zij zich ook tot het Christendom. Daarna werden de dertien gelovige vrouwen gedood. Tenslotte werd ook Prokopios naar het schavot geleid. Hij hief zijn handen oostwaarts op en bad God voor alle armen en ellendigen, wezen en weduwen. Hij vroeg de Heer de Heilige Kerk te behoeden en te versterken, zodat Zij kon groeien en haar licht kon laten schijnen tot aan het einde der tijden. Prokopios’ gebed werd beantwoord, want een stem uit de Hemel bevestigde dat zijn gebeden waren verhoord. Vervuld van vreugde, legde hij zijn hoofd onder het zwaard en trad de Eeuwige Rust van zijn Heer binnen. Hij stierf de eerbiedwaardige marteldood te Caesarea (Palestina) op 8 juli 303.

Kondakion t.2

Door goddelijke ijver voor Christus ontvlamd * en door de kracht van Zijn Kruis bevestigd, * hebt gij de trotse hoogmoed van de vijand neergeveld, * maar de Kerk hebt gij daardoor verheven. * Door uw geloof spoort gij ons aan ** en gij verlicht ons, Heilige Grootmartelaar Prokopios.