Porfyrius van Gaza

Porfyrius was de zoon van welstellende ouders in Thessalonica. Hij bleef in het ouderlijke huis wonen tot op 25-jarige leeftijd. Dan verliet hij zijn geboorteplaats en de wereld en trok zich terug in de wildernis van Egypte. Onder de leiding van een ervaren, geestelijke vader werd hij monnik gewijd en bleef 5 jaar bij hem. Toen vertrok hij naar het Heilig Land met zijn trouwe metgezel Marcus. In de buurt van Jeruzalem leefde hij gedurende 5 jaar, een ascetisch leven in een grot. Toen werden zijn benen krachteloos, hij kon niet langer meer wandelen. Dus kroop hij op handen en voeten naar de Goddelijke Diensten.
Op een nacht verscheen hem de Heer in een visioen en Hij genas zijn verlamde benen.
Toen hij tot Bisschop van Gaza werd gekozen, aanvaardde Porfyrius deze opdracht met tegenzin. Gaza telde slechts 280 Christenen, alle andere inwoners waren fanatieke ongelovigen. Met groot geduld en mateloos geduld wist hij toch de stad te bekeren. Hiervoor reisde hij persoonlijk naar Constantinopel om er Keizer Arcadius en Patriarch Joannes Chrysostomus te spreken en hun hulp te vragen in de ongelijke strijd tegen de ongelovigen. Hij genoot hun beider steun, waarop de afgodentempels werden gesloten en alle afgodsbeelden vernietigd. Hij liet een kerk bouwen met 30 marmeren zuilen. Keizerin Eudocia zag persoonlijk toe bij het bouwen van deze kerk.
Na veel lijden, wenen en bidden zag Porfyrius hoe alle inwoners van Gaza toch tot het Ware Geloof kwamen.
Hij ontsliep vredig in de Heer tijdens het jaar 421. Hij werkte wonderen, zowel tijdens zijn leven, als na zijn dood. Tot op de dag van vandaag rusten zijn relieken in Gaza.

Kondakion t.2

De heiligheid van uw levensweg * heeft het gewaad van uw priesterschap stralend getooid, * Alzalige Porfyrius, die wijs waart in God, * en daardoor de gave van genzingen hebt ontvangen, ** terwijl gij onophoudelijk voor ons bidt.