Dalmatus van Siberië

Dalmatius werd geboren in Siberië en kreeg bij zijn doopsel de naam ‘Dimitri’. Hij diende in het leger als kozak en maakte er door zijn moed en wijze beslissingen zo’n indruk dat hij in de adelstand werd verheven. Hij was groot, knap en sterk, huwde en stichtte een mooi gezin. Plots verliet hij echter zijn vrouw en kinderen om het ascetische leven te omhelzen in een klooster in het Oeral-gebergte. Mogelijk had deze wending te maken met een immense brand in 1643 die de stad Tobolsk helemaal vernielde en velen tot de bedelstaf bracht.
Hij nam naar het klooster alleen een icoon mee van de Ontslaping van de Moeder Gods. Daar ontving hij de naam ‘Dalmatus’ en ook hier leidde hij een voorbeeldig leven, waardoor hij door zijn broeders tot abt gekozen werd. Deze last durfde hij echter niet op zich te nemen en daarom ontvluchtte hij, met zijn icoon, het klooster.
Hij vond een geschikte verblijfplaats op een heuvel, die ‘Witte Stad’ werd genoemd en gelegen is bij de monding van de Tjecha in de Iset. Daar groef hij een hol en begon hij zijn kluizenaarsleven, dat niet onopgemerkt voorbijging. Heidenen lieten zich door hem bekeren, Christenen vroegen om zijn leven te mogen delen, van heinde en verre kwamen mensen om zijn gebed en raad vragen.
Op die wijze ontstond, in 1644, het beroemde Dalmatus Klooster. De officiële stichting gebeurde echter in 1646, toen ook de vijandige, mohammedaanse vorst zich, na een verschijning van de Moeder Gods, alle gewapende agressie stopzette, met zijn gezin het klooster bezocht om het de eerder gepachte grond als eigendom te schenken en ook zijn eigen helm en maliënkolder als teken van eerbied achter te laten.
Toch was hiermede geen blijvende rust aan het klooster geschonken. In 1651 vernietigde een horde Kalmukken het gehele klooster. Enkel de icoon van de Ontslaping van de Moeder Gods bleef gespaard en ook Dalmatus werd als bij wonder niet gevangen genomen of gedood. Hij begon eiegenhandig aan de heropbouw en bleef, ondanks de vele tegenkantingen en vijandige aanslagen, steeds verderwerken. In 1682 liet de tsaar het klooster met een vestingmuur omringen, zodat Dalmatus in 1697, na een leven van mateloze inzet, toch in vrede is ontslapen.

Kondakion t.8

Gij waart een moedige strijder voor een aardse koning, * maar gij hebt alles verlaten om de Koning des Hemels te dienen. * Toen hebt gij een leger aangevoerd tegen de onzichtbare vijanden * en met het geestelijk zwaard hebt gij hun aanvallen afgeslagen, * doordat de Koningin derHemelen aan uw zijde stond. * Blijf in de Hemel voor ons tot Christus bidden, Heilige Vader Dalmatus, * opdat wij die uw gedachtenis vieren, de grote genade mogen ontvangen ** om dankbaar tot God te roepen: “Alleluja.”