Blasius van Sebaste

Blasius was een dokter in Sebaste ten tijde van Keizer Diocletianus. Hij verwierf de achting van elke burger, omdat hij hulpvaardig envriendelijk was voor iedereen, rijk of arm, vriend of vreemde, Christen of ongelovige. Daarom werd hij ook als Bisschop van Sebaste gekozen.
Toen korte tijd later de vervolging losbarstte, vluchtte Blasius naar een afgelegen grot in een woeste streek. Daar kwamen de dieren hem echter opzoeken, om hun wonden te laten genezen, maar ook om hem voedsel te brengen. Zo werd hij echter ook verraden. Hij werd meegenomen, gruwelijk gemarteld en in de gevangenis opgesloten.
In de gevangenis bekeerde hij 7 vrouwen en 2 kinderen. Deze vrouwen werden eerst onthoofd, daarna Blasius en de 2 kinderen.
Blasius wordt tot op de dag van vandaag aanroepen bij hevige keelpijn. Op deze dag wordt ook vaak de Blasius-zegen gegeven: hierbij houdt een priester 2 gekruiste, brandende kaarsen tegen de keel van de gelovige, terwijl hij de zegen uitspreekt in de naam van Blasius. Deze zegen verwijst naar het wonder, waarbij Blasius een kind genas, dat dreigde te stikken in een visgraat.
Blasius is ook één van de 14 Noodhelpers. Hij wordt ook soms op 3 februari herdacht.

Troparion t.2

Goddelijke Spruit, Onverwelkbare Bloem, * Rijkdragende Rank aan Christus, de Wijnstok, * Goddragende Martelaar Blasius, * vervul ons die gelovig uw gedachtenis vieren, met uw vreugde, ** door onophoudelijk voor ons allen te bidden.

Kondakion t.8

Met de myron van uw wijding * en met het bloed van uw marteldood * zijt gij heerlijk getooid, Roemrijke Blasius. * Door uw leven schittert gij over heel de wereld, * terwijl gij reidanst in de Hemel. * Zie neer op ons, die in uw kerk bijeen zijn * en die daar steeds weer tot u roepen: ** “Bevrijd ons allen uit alle nood.”