Antonius de Grote

Antonius was een Egyptenaar, die geboren werd in het jaar 250 te Coman, een dorpje bij Heraclea.
Na de dood van zijn nobele en rijke ouders verdeelde hij de erfenis met zijn minderjarige zuster en hij zorgde ervoor dat zij verzorgd werd door enkele familieleden. Antonius schonk zijn helft van de erfenis aan de armen en op 20-jarige leeftijd wijdde hij zich aan een ascetisch leven, waar hij vanaf zijn kindertijd zo naar had verlangd.
Aanvankelijk beleefde Antonius zijn ascese in de buurt van het dorp, maar om de onrust en hinder van bezoekers te ontvluchten, trok hij zich in de woestijn terug langs de kusten van de Rode Zee. Daar bracht hij 20 jaar door als kluizenaar, hij had met niemand contact, tenzij met God. Door voortdurend gebed, overpeinzing en meditatie, verdroeg hij geduldig de onuitsprekelijke beproevingen van de duivel. Zijn faam verspreidde zich over de gehele wereld en vele leerlingen verzamelden zich rondom hem. Hij zette hen op het pad des Heils door zijn voorbeeldige daden en zijn leerrijke woorden.
Gedurende zijn ascese, die 58 jaar duurde, bezocht hij slechts tweemaal Alexandrië. Een eerste maal zocht hij er het martelaarschap, toen de Kerk vervolgd werd. Een tweede maal werd hij door Athanasius de Grote uitgenodigd om er de Ariaanse beschuldiging te weerleggen dat hij ook een volgeling van Arius zou zijn.
Ook al was Antonius geen geleerde, toch was hij een raadgever en leraar voor de intellectuelen van zijn tijd, net zoals Athanasius. Toen enkele Griekse filosofen hem beproefden met hun literaire wijsheid, beschaamde Antonius hen met zijn vraag: “Wat is ouder, het begrip of het boek? Wat is de oorzaak, wat is het gevolg?” Beschaamd gingen de filosofen heen, want ze merkten op dat zij slechts boekenwijsheid bezaten zonder begrip, terwijl Antonius begreep.
Antonius was een mens, die de perfectie bereikte, in zoverre iemand dat, algemeen gesproken, op aarde kan verwerven. Hij was een raadgever van raadgevers, een leraar van leraars, die zich 58 jaar lang bekwaamde en vervolmaakte. Slechts op die wijze kon hij ànderen ook tot perfectie leiden. Vol van jaren en grote werken, ontsliep Antonius op 105-jarige leeftijd vredig in de Heer tijdens het jaar 356.

Troparion t.4

In de vurige ijver van Elia * hebt gij de rechte paden van de Doper gevolgd. * Gij hebt in de woestijn gewoond * en door uw gebeden hebt gij de wereld gesteund. * Heilige Vader Antonius, * bid tot Christus God ** dat onze zielen mogen worden gered.

Kondakion t.2

Gij zijt weggetrokken uit het rumoer van de wereld * in in stilte uw leven tot voltooiing te brengen. * Joannes de Doper hebt gij in alles nagevolgd. * Daarom vereren wij u tezamen met hem, ** Vader der Vaderen, Antonius.