Bonifatius van Mainz

Hij werd als Winfrid geboren te Devonshire rond het jaar 675. Vanaf zijn vroegste jeugd was hij dol op het luisteren naar de verhalen uit de Bijbel en toen een aantal monniken bij zijn ouders logeerden, wist hij dat hij monnik wou worden.

Op 13-jarige leeftijd ging hij naar de kloosterschool, waar hij uitblonk in studie, maar ook zoveel mogelijk de leefregel van de monniken volgde. Hij werd er al snel aangesteld als hulpleraar voor de jongere leerlingen, waardoor zijn eigen persoonlijkheid zich nog evenwichtiger ontwikkelde.

Zodra het mogelijk was, legde hij de monniksgelofte af en op 30-jarige leeftijd werd hij priester gewijd. Zijn welsprekendheid leidde hem naar het ambt van prediker en zijn inzicht bracht hem tot het diocesaan bestuur van Canterbury, waar hij hoorde over de noodzakelijkheid van een missie op het vasteland: Italië was uitgeput en viel ten prooi aan corruptie en bederf. In Europa bleven, ondanks de kerstening, vele heidense gebruiken in zwang en in Beieren dook het Arianisme op.

In het jaar 716 ging Winfrid voor het eerst naar Friesland om er het Evangelie te verkondigen. Door de oorlog met de Franken bleef hij echter steken in Utrecht. Hij keerde terug naar zijn klooster, waar hij gekozen werd als opvolger van de ondertussen overleden abt. Twee jaar later trok hij naar Rome, waar Paus Gregorius II kwam zeer onder de indruk van Winfrids persoonlijkheid en verleende hem uitgebreide volmachten voor de prediking onder de heidense stammen van Duitsland. Ook schonk hij hem relieken voor de op te richten kerken.

Zijn eerste werk verrichtte hij in Beieren en Thuringen, waar hij velen tot het Christelijk Geloof (terug) bracht. Toen Karel Martel koning van de Friesen werd, spoedde Winfrid zich daarheen en ook daar wist hij, met de Heilige Willebrord een menigte zielen voor Christus te winnen. Toen hij echter vernam dat Willibrord eraan dacht hem tot zijn opvolger te benoemen, trok hij naar Hesse, een provincie van Saksen (Thuringen). Daar bouwde hij kerken op de plaatsen van de verwoeste afgodentempels. Hiervoor werd hij door de Paus tot Bisschop gewijd en ontving hij de naam ‘Bonifatius’, d.i. ‘Weldoener’. Hij had geen persoonlijk bisdom, maar kreeg het bestuur over het gehele gebied.

Teruggekeerd in Hessen maakte Bonifatius bekend dat hij de Wodan-eik zou vellen, het middelpunt van de heidense afgodsdienst. Van alle kanten kwamen heidenen samengestroomd met de verwachting dat de bisschop door de bliksem zou worden getroffen, zodra hij met het neervellen begon. Na enkele bijlslagen in de brede stam weerklonk een geruis in de top van de boom. Een plotselinge rukwind wierp de boom neer, die in vier grote stukken uiteenbarstte. In de open ruimte straalde de zon op de bisschop neer. De Germaanse heidenen bogen voor de macht van de God der Christenen. Bonifatius bouwde met het hout van de Wodan-eik een kerkje.

In het jaar 732 zond Paus Gregorius II het pallium naar Bonifatius en benoemde hem tot ‘Aartsbisschop van Duitsland’. Hij verleende hem ook de volmacht bisschoppen aan te stellen en diocesen op te richten.

In het jaar 741 werd Bonifatius door Paus Zacharias tot ‘Pauselijke Legaat’ benoemd. In 751 werd Mainz de zetel van zijn diocees en kwam hij ook aan het hoofd van de bisdommen die van Trier afhankelijk waren. In datzelfde jaar zalfde Bonifatius Pepijn de Korte tot Koning der Franken. (In 741 was er immers, door de dood van Karel Martel, een einde gekomen aan de heerschappij van de hofmeiers en de Merovingers.)

In het jaar 754 voelde de 70-jarige Bonifatius zijn einde naderen. Hij zorgde voor zijn opvolging en trok naar zijn oorspronkelijke missiegebied, Friesland. Ook daar maakte hij talrijke bekeerlingen, die hij op het Pinksterfeest het Sacrament van de Myronzalving zou toedienen. Omdat geen kerk de menigte kon bevatten, koos hij een veld uit bij Dokkum. Toen hij in afwachting op het veld zat te bidden, werd hij overvallen door een gewapende troep. Bonifatius verbood zijn medewerkers zich te verzetten. De Bisschop en 52 Christenen kwamen om op deze dramatische 5 juni 755. Tevergeefs zochten de overvallers naar de kerkschatten, ze vonden enkel boeken en relieken.

Het lichaam van Bonifatius werd via Utrecht en Mainz naar Fulda gebracht, waar het een waardige rustplaats vond.

Troparion t.4

Gij zijt deelgenoot van de Apostelen * en hun opvolger op hun troon, * Heilige Bonifaas, getrouwe dienaar, * Verlichter van de Germanen. * Bid tot de levenschenkende Drie-Eenheid * voor de schapen van de kudde ** die de Meester u heeft toevertrouwd.

Kondakion t.4

Toen gij monnik waart, * wilde gij als balling uit uw vaderland vertrekken, * een vreemdeling en bijwoner zoals Abraham. * Gij stelde u echter niet tevreden * alleen maar een reiziger of een pelgrim te zijn, * maar als een apostel hebt gij Germanië doorkruist * en als een bloedgetuige * zijt gij gestorven, ** opdat de volkeren zouden aanschouwen het heil van onze God.